Yψηλότερες τιμές ως κίνητρο για επενδύσεις στην αποθήκευση ενέργειας ΑΠΕ ζητάει η αγορά

 

Δημήτρης Κοιλάκος

Η λειτουργία των αιολικών σταθμών σε συνδυασμό με αποθηκευτικά μέσα αποτελεί μια από τις σημαντικές προκλήσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη της σχετικής αγοράς.

Εξάλλου, πρόσφατα ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση που οργάνωσε η ΡΑΕ σχετικά με τη δυνατότητα χρήσης

αποθηκευτικών μέσων σε σταθμούς ΑΠΕ για τη μεγιστοποίηση της συμμετοχής της ενέργειας ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής των ΜΔΝ.

Μια από τις βασικές πτυχές της συζήτησης αφορά την  αποθήκευση της περικοπτόμενης ενέργειας, με στόχο την έγχυσή της στο σύστημα σε δεύτερο χρόνο, όταν δεν υπάρχει αιολικό δυναμικό.

Το ζήτημα δεν αφορά τις τεχνικές δυνατότητες, καθώς αυτές προσφέρονται πλέον από πλήθος λύσεων, αλλά κυρίως την οικονομική παράμετρο.

Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν μιλώντας στο energypress στελέχη της αγοράς, με το ισχύον μέχρι σήμερα πλαίσιο δεν συμφέρει οικονομικά η αποθήκευση της παραγόμενης ενέργειας σε μπαταρίες, ώστε να διοχετεύεται αργότερα στο σύστημα, ως ενέργεια βάσης.

Μάλιστα, εταιρείες όπως η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή ή η Enel Green Power έχουν μελετήσει το ενδεχόμενο χρήσης μπαταριών σε εν λειτουργία αιολικούς σταθμούς με σκοπό το λεγόμενο “energy shifting” μεταξύ περιόδων υψηλής και χαμηλής αιολικής παραγωγής. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν, όμως, είναι ότι τέτοιες επενδύσεις είναι μη συμφέρουσες.

Η μη βιωσιμότητα της συγκεκριμένης πρακτικής οφείλεται σε δυο παράγοντες. Ο ένας έχει να κάνει με τις μπαταρίες, και συγκεκριμένα τα κόστη τους, που μέχρι σήμερα είναι αρκετά υψηλά, αλλά και τους σχετικά λίγους κύκλους λειτουργίας τους. Οι παράγοντες αυτοί καθιστούν υψηλό το κόστος μιας τέτοιας επένδυσης και λειτουργούν αποτρεπτικά για την ευρεία χρήση τους.

Ο δεύτερος, και ίσως σημαντικότερος, παράγοντας αφορά τις υφιστάμενες FiT τιμές. Συγκεκριμένα, με τα μέχρι σήμερα ισχύοντα, η αποθηκευμένη ενέργεια θα αποζημιώνεται με τις τρέχουσες τιμές αιολικής παραγωγής που ισχύουν στα ΜΔΝ, δηλαδή χαμηλά σε σχέση με το συνολικό κόστος.

Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να καταστήσει οικονομικά βιώσιμη τη λύση της αποθήκευσης, άρα και επενδυτικά θελκτική μια τέτοια επιλογή, θα ήταν να διαμορφωθεί κατάλληλα το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να αμείβεται με διαφορετικό τρόπο η αποθηκευμένη ενέργεια που μπαίνει στο σύστημα.

Συγκεκριμένα, η αγορά προτείνει η ενέργεια αυτή να αμείβεται με υψηλότερες τιμές, καθώς, όπως σημειώνεται, ούτως ή άλλως προκύπτει ευρύτερο οικονομικό και όχι μόνο όφελος. Κι αυτό γιατί εφόσον αξιοποιείται η αποθηκευμένη ενέργεια, τότε μειώνονται οι ανάγκες για ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από καύση μαζούτ.

Κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα την ένταξη λιγότερων συμβατικών μονάδων στο σύστημα των ΜΔΝ, καθώς ένα τμήμα της παραγωγής τους θα μπορεί να καλύπτεται από την «εγγυημένες» ισχύ που θα προσφέρουν οι μονάδες ΑΠΕ. Μάλιστα, όπως τονίζεται, σε αυτό το πλαίσιο, το τμήμα «εγγυημένης ισχύος» ενός σταθμού ΑΠΕ θα πρέπει να έχει προτεραιότητα ένταξης ως προς τις συμβατικές μονάδες του τοπικού ΑΣΠ.

Κίνητρα για αποθήκευση μεγάλης κλίμακας

Μια ακόμα παράμετρος στη συζήτηση για την αποθήκευση, όπως τονίζουν οι συνομιλητές του energypress, έχει να κάνει με το ότι η συζήτηση δεν μπορεί να περιορίζεται στο ζήτημα των συστημάτων μπαταριών.

Κι αυτό γιατί τα συγκεκριμένα συστήματα προσφέρουν μικρής κλίμακας αποθήκευση, που ναι μεν μπορεί να δώσει σημαντικές λύσεις σε αρκετές περιπτώσεις, όμως επ’ ουδενί δεν μπορεί να εξαντλείται εκεί το ζήτημα.

Εξ ου και υπάρχει ανάγκη για ένα πιο λεπτομερές, ειδικό πλαίσιο που να αφορά την αποθήκευση μέσω μεγάλων έργων, όπως τα αντλησιοταμιευτικά, προκειμένου να διευκολύνονται τέτοιες επενδύσεις.