Τι ζητά η ΔΕΗ από τη Λάρκο για να συνεχίσει να δίνει ρεύμα

 

Για τη Δευτέρα έχει οριστεί το νέο ραντεβού μεταξύ της ΔΕΗ και της Λάρκο καθώς οι μέχρι στιγμής διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών έχουν αποβεί άκαρπες, ενώ πλησιάζει και το τελευταίο τελεσίγραφο που έχει τεθεί προκειμένου να μη διακοπεί η ηλεκτροδότηση προς τη βιομηχανία. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, η συνάντηση θα γίνει σε ανώτατο

επίπεδο μεταξύ των διοικήσεων των δύο εταιρειών, σε μια προσπάθεια να υπάρξει λύση στο αδιέξοδο. Υπενθυμίζεται ότι η ΔΕΗ έχει θέσει χρονικό όριο μέχρι τις 11 Ιανουαρίου, δηλαδή μέχρι την επόμενη Παρασκευή, προκειμένου να βρεθεί κοινός τόπος, να υπογραφεί νέα σύμβαση.

Από την πλευρά της η ΔΕΗ ζητεί το προφανές προκειμένου να συνεχίσει να κρατά ανοιχτό τον διακόπτη του ρεύματος στην προβληματική κρατική βιομηχανία: να της δοθούν συγκεκριμένες εγγυήσεις για την αποπληρωμή των νέων οφειλών που έχουν συσσωρευτεί και ταυτόχρονα η Λάρκο να δεσμευτεί για την ολοσχερή εξόφληση των νέων λογαριασμών της.

Στον αντίποδα η διοίκηση της Λάρκο με την ανοχή της κυβέρνησης, η οποία φέρει σοβαρότατο μερίδιο ευθύνης για τις εξελίξεις καθώς επί μακρό χρονικό διάστημα αντιμετώπισε το πρόβλημα θεωρώντας ότι απλά θα μπορούσε να κρυφτεί κάτω από το χαλί, παίζει το χαρτί του πολιτικού κόστους που θα προκαλούσε ενδεχόμενο λουκέτο σε μια βιομηχανία που απασχολεί περί τους 1200 εργαζόμενους.

Μία από τις λύσεις που εξετάζεται και είχε προταθεί και από το υπουργείο ενέργειας πριν τις γιορτές ήταν να μειωθεί η παραγωγή και επομένως η κατανάλωση ρεύματος της Λάρκο. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δεν υπάρξει συμφωνία, τότε η ΔΕΗ είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να προχωρήσει τις διαδικασίες για τη διακοπή της ηλεκτροδότησης, όπως άλλωστε έπραξε και στην περίπτωση της Χαλυβουργικής.

Πάντως ανεξάρτητα από το εάν θα βρεθεί βραχυπρόθεσμη λύση στο θέμα της ηλεκτροδότησης, το πρόβλημα της Λάρκο θα συνεχίσει να υφίσταται καθώς η εταιρεία συνεχίζει να είναι προβληματική, να παράγει ζημιές και χρέη και να μην μπορεί να εξορθολογίσει και προσαρμόσει αποτελεσματικά τη λειτουργία της υπό τον κορσέ του κρατικού ελέγχου και μάνατζμεντ.

Η εταιρεία που για κάθε τόνο νικελίου που παράγει ζημιώνεται περίπου 5 χιλιάδες και γράφει απώλειες 222 χιλιάδων την ημέρα (στοιχεία 2015) τα τελευταία χρόνια επιβιώνει καθώς επιλέγει να μην αποπληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει και το οποίο είναι ένας από τους βασικότερους συντελεστές κόστους.

Οι φήμες περί ύπαρξης επενδυτικού ενδιαφέροντος δεν επιβεβαιώνονται ενώ και το ΤΑΙΠΕΔ στο οποίο έχουν περάσει οι μετοχές του δημοσίου στην εταιρεία, εδώ και καιρό έχει διαμηνύσει ότι η συγκεκριμένη συμμετοχή δεν είναι αξιοποιήσιμη. Αλλά και τα σενάρια περί επανενεργοποίησης του παλιού σχεδίου για εκκαθάριση και δύο χωριστές πωλήσεις των παγίων που ανήκουν στην εταιρεία και των δημόσιων ορυχείων που της έχουν παραχωρηθεί, επίσης παραμένουν στο συρτάρι.

Στο κάδρο βεβαίως θα πρέπει να μπει και η υπόθεση της καταδίκης από την ΕΕ για τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις ύψους 136 εκατ. ευρώ που βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Τις επόμενες εβδομάδες, αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου σε δεύτερο βαθμό, η οποία πιθανόν να λειτουργήσει και ως καταλύτης για την επίσπευση των αποφάσεων για το μέλλον της βιομηχανίας.

 Του Χάρη Φλουδόπουλου
 capital.gr