Στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της βρίσκεται η ΔΕΗ

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Με απαιτητικές ασκήσεις ισορροπίας πάνω σε τεντωμένο σχοινί μοιάζει η πορεία της ΔΕΗ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, κατά τον οποίο η εταιρεία, που έχει ετήσιο τζίρο της τάξης των 5 δισ. ευρώ, καλείται να συνεχίσει τις δραστηριότητές της με ανεξόφλητες οφειλές πελατών της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Τελευταίο κρούσμα των επιπτώσεων που συνεπάγεται η δραματική επιδείνωση της ρευστότητας

της εταιρείας, η άτυπη στάση πληρωμών προς τους εργολάβους στη Β. Ελλάδα, στους οποίους αναφέρθηκε η εφημερίδα "Κεφάλαιο" την περασμένη εβδομάδα. Για το θέμα μάλιστα κατατέθηκε ερώτηση από τρεις βουλευτές της ΝΔ, στην γίνεται λόγος για ληξιπρόθεσμες οφειλές της ΔΕΗύψους 70 εκατ. ευρώ, μόνο στην περιοχή Κοζάνης Πτολεμαΐδας, ενώ ανάλογα προβλήματα παρατηρούνται και στη Μεγαλόπολη.

Επισήμως βεβαίως η εταιρεία δεν αποδέχεται την ύπαρξη προβλήματος ρευστότητας, παραδέχεται τη σοβαρότητα του θέματος ανεξόφλητων, έστω και εάν επιχειρεί -με διαφορετικό τρόπο απεικόνισης- να εμφανίσει μικρότερα μεγέθη. Παρά τις δηλώσεις της ΔΕΗ, ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται, ενώ στο κάδρο ήρθε να προστεθεί και το νέο πρόβλημα της διαρροής πελατών προς τον ανταγωνισμό, ιδιαίτερα μετά τις ελκυστικές προσφορές των ιδιωτικών εταιρειών.

Δύσκολη εξίσωση

Εδώ βεβαίως εντοπίζεται και η δεύτερη σοβαρότερη πρόκληση για τη ΔΕΗ, μετά τον βραχνά των ανεξόφλητων. Διότι η εταιρεία εκτός από τον υψηλό τζίρο διαθέτει υψηλά λειτουργικά, μεγάλο αριθμό προσωπικού, εγκαταστάσεις, επενδύσεις κ.λπ., που είχαν χτιστεί πάνω στην υπόθεση της κυριαρχίας της εταιρείας στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού. Με δεδομένο ωστόσο ότι υπάρχει υποχρέωση για παραχώρηση συγκεκριμένων μεγάλων μεριδίων αγοράς προς τον ανταγωνισμό, αρχής γενομένης από τον Σεπτέμβριο του 2016, με πρώτο στόχο να παραχωρηθεί το 25% της αγοράς μέχρι το 2018 και το 50% μέχρι το 2020, είναι σαφές ότι η εταιρεία καλείται στην κυριολεξία να "αλλάξει για να μη βουλιάξει".

Είναι σαφές ότι τρικ του παρελθόντος όπως δήθεν μεγαλόσχημες συνεργασίες και joint ventures με ξένες εταιρείες, δεν επαρκούν, με την εταιρεία να έχει ανάγκη να καταστρωθεί ένα εκτεταμένο και απαιτητικό επιχειρησιακό πλάνο που θα απαντά στις νέες προκλήσεις και θα διασφαλίζει τη βιώσιμη προσαρμογή της ΔΕΗ στις νέες συνθήκες. Σε διαφορετική περίπτωση η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη.

Μπουκάλες οξυγόνου

Στη ΓΣ που διακόπηκε προ δεκαημέρου από τους συνδικαλιστές, ο υπουργός ενέργειας Π. Σκουρλέτης,δήλωσε ότι θα καταβάλει προσπάθειες από κοινού με τη ΔΕΗ ώστε να ξεκινήσει η αποπληρωμή των οφειλών του Δημοσίου προς την εταιρεία. Πρόκειται για ένα ποσό που ξεπερνά τα 260 εκατ. ευρώ. Εκτός όμως από τα φέσια του Δημοσίου, η ΔΕΗ περιμένει και την απόσχιση του ΑΔΜΗΕ, η οποία στην τελική μορφή που επελέγη να γίνει (με έλεγχο του 51% από το Δημόσιο) αναμένεται να φέρει στο ταμείο της εταιρείας ένα ποσό της τάξης των 300 εκατ. ευρώ. Πρόκειται λιγότερα από τα μισά χρήματα που θα έφερνε στη ΔΕΗ η πώληση του 66%, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν παύουν να αποτελούν ανάσα για τον όμιλο που με βάση τις επίσημες οικονομικές καταστάσεις έχει περιορίσει τις επενδύσεις του, απόφαση που αναμένεται να φανεί στη λειτουργία της αγοράς τα επόμενα χρόνια.

Δάνεια και ομόλογα

Η εικόνα συμπληρώνεται από τον υψηλό δανεισμό και τις μεγάλες ανάγκες αναχρηματοδοτήσεων που έχει μπροστά της η εταιρεία. Η αρχή γίνεται την άνοιξη του 2017 όταν και θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθεί το πρώτο από τα δύο ομόλογα που εξέδωσε η εταιρεία το 2014, ύψους 200 εκατ. ευρώ. Το συνολικό χρέος της επιχείρησης ανέρχεται σε 4,651 δισ. ευρώ, ενώ οι άμεσες ανάγκες για αναχρηματοδοτήσεις στην τριετία 2015-2017 ανέρχονται σε 1,554 δισ. ευρώ (το 2015 αποπληρώθηκαν δάνεια ύψους 321,4 εκατ. ευρώ ενώ αντλήθηκαν ακόμη 115 εκατ. ευρώ).