Θαρραλέα και δίκαιη λύση στην κρίση της ΔΕΗ

Η κρίση που αντιμετωπίζει η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού είναι μακρά και σύνθετη, αποτέλεσμα κακοδιοίκησης και μη έγκαιρης επέμβασης.

 

H κρίση που αντιμετωπίζει η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού είναι μακρά και σύνθετη, αποτέλεσμα κακοδιοίκησης και μη έγκαιρης επέμβασης.

Από το 2005 και εντεύθεν ατύχησε, έπεσε σε κακά χέρια, σε

ανεπαρκείς διοικήσεις, βαθιά κομματικοποιημένες, χωρίς γνώση και κατανόηση των προβλημάτων μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης, όπως είναι η ΔΕΗ.

Γιατί πάνω από όλα συγκροτείται από ένα σύμπλεγμα εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, που απαιτεί πρωτίστως συντονισμό, έλεγχο του κόστους και πρόνοιες για το μέλλον με γνώμονα τις ενεργειακές ανάγκες, αλλά και τις τεχνολογικές εξελίξεις, όπως και εκείνες που συνδέονται με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και το κόστος που μεταφέρουν τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην επιχείρηση.

Καμία από τις παραπάνω απαιτήσεις δεν τηρήθηκε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Οι διοικήσεις που διαχειρίστηκαν την επιχείρηση ήταν αποδεδειγμένα ελλειμματικές και βέβαια φέρουν το μεγαλύτερη ευθύνη της σημερινής αδιέξοδης κατάστασης. Το χειρότερο ωστόσο συνετελέσθη στα χρόνια της κρίσης και ιδιαιτέρως στην εποχή της προηγούμενης διακυβέρνησης, στα χρόνια της οποίας υπονομεύθηκε πέραν των άλλων και η εισπρακτική ικανότητά της.

Η ΔΕΗ αποτελεί σήμερα παγκόσμιο παράδοξο. Δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη επιχείρηση ηλεκτρισμού που παράγει και διανέμει ρεύμα χωρίς να πληρώνεται γι’ αυτό. Η σημερινή κρίση είναι κατά βάση εισπρακτική και η πρώτη ικανότητα που επιβάλλεται να ανακτηθεί είναι η εισπρακτική. Να μπορεί δηλαδή να μαζεύει τα λεφτά τη και έτσι να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ρευστότητας που την απειλούν και είναι ικανά να την οδηγήσουν στην χρεοκοπία.

Από εκεί και πέρα η νέα διοίκηση οφείλει να συγκροτήσει ένα αξιόπιστο σχέδιο εξυγίανσης, που κατά πάσα βεβαιότητα θα μεταφέρει κόστος υψηλό και αδυσώπητο. Αυτό το κόστος εξυγίανσης είναι προφανές ότι δεν μπορεί να μετακυληθεί όλο στους καταναλωτές, παρά να διαχυθεί δίκαια σε όλους όσοι απολαμβάνουν ωφελήματα από την επιχείρηση. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβουν κόστος οι εργαζόμενοι, οι ιδιώτες παραγωγοί που συνεργάζονται μαζί της, οι Τράπεζες, το κράτος και τελευταίοι οι συνεπείς καταναλωτές, ιδιαιτέρως τα νοικοκυριά, που δεν φέρουν καμία ευθύνη για το διαρκές έγκλημα στο σώμα της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης των Βαλκανίων.

Ουδείς ισχυρίζεται ότι η λύση είναι απλή και προφανής. Αλλά χωρίς να πιάσει κανείς το ταύρο από τα κέρατα και δεν προετοιμαστεί ακόμη και για σύγκρουση με μεγάλα συμφέροντα θα καταλήξει σε πασαλείμματα και το κυριότερο θα οδηγηθεί σε άδικες επιβαρύνσεις στον πολύπαθο ελληνικό λαό, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πράγμα που σημαίνει ότι η λύση του προβλήματος της ΔΕΗ θα είναι θαρραλέα και ολοκληρωμένη ή απλώς δεν θα υπάρξει.

www.tovima.gr