Από τις τέσσερις διαθέσιμες λύσεις για τη μετατροπή της Πτολεμαΐδας 5 σε εναλλακτικό καύσιμο, η μετατροπή της σε μονάδα θερμικής αποθήκευσης ενέργειας είναι η πιο συμφέρουσα, όπως προκύπτει από ανάλυση που πραγματοποίησε το Green Tank με τη γερμανική εταιρία ενεργειακών συμβούλων Enervis (βλέπε στο
τέλος του κειμένου στα Συνοδευτικά Αρχεία).Όλα αυτά τη στιγμή που η διοίκηση της ΔΕΗ έχει αποδεχτεί πλέον την ανάγκη μετατροπής της μονάδας κοντά στα μέσα της δεκαετίας, δηλαδή νωρίτερα από ότι προβλεπόταν αρχικά, ως αποτέλεσμα της σημαντικής αύξησης της τιμής του CO2.
Όπως δήλωσε σχετικά ο Νίκος Μάντζαρης σε παρουσίαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, για τη συγκριτική τεχνο-οικονομική αξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων για την Πτολεμαΐδα 5 εξετάστηκαν:
α) η χρήση της τεχνολογίας δέσμευσης και αποθήκευσης CO2 (CCS) σε συνδυασμό με τη συνέχιση της λιγνιτικής λειτουργίας της μονάδας,
β) η μετατροπή της Πτολεμαΐδας 5 σε μονάδα καύσης βιομάζας,
γ) η αντικατάστασή της από μονάδα συνδυασμένου κύκλου με καύσιμο το ορυκτό αέριο (CCGT) και
δ) η μετατροπή της σε μονάδα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από ΑΠΕ με τη μορφή θερμότητας, αξιοποιώντας την τεχνολογία των τηγμένων αλάτων (molten salts).
Για κάθε τεχνολογική λύση αναλύθηκε η επίδραση πλήθους παραμέτρων στο σταθμισμένο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (LCOE), ενώ οι τέσσερις τεχνολογίες αξιολογήθηκαν συγκριτικά και ως προς τη δυνατότητά τους να διατηρήσουν ή να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Όσον αφορά την εξέλιξη των τιμών των δικαιωμάτων εκπομπών CO2 που επηρεάζουν σημαντικά το σταθμισμένο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για όλες τις τεχνολογίες οι οποίες βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα εξετάστηκαν δύο σενάρια, τα οποία ωστόσο είναι συντηρητικά σε σχέση με τις πλέον πρόσφατες προβλέψεις των αναλυτών για την εξέλιξη των τιμών CO2 στη δεκαετία που διανύουμε.
Με αφορμή τα παραπάνω, η ανάλυση έδειξε ότι η περίπτωση του CCS είναι μια ακριβή λύση, αφού το κόστος παραγωγής κυμαίνεται από 128 έως 158 ευρώ ανά μεγαβατώρα αναλόγως της τιμής CO2.
Η περίπτωση της βιομάζας είναι συμφέρουσα υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις με ένα κόστος από 99 ως 108 ευρώ ανά μεγαβατώρα και δημιουργία των περισσότερων θέσεων εργασίας από κάθε άλλη λύση.
Η λύση του αερίου έχει κόστος 65-71 ευρώ αν μιλάμε για χαμηλές τιμές CO2 και καυσίμου, αλλά αυξάνεται στα 115 έως 120 ευρώ αν οι τιμές αυτές είναι υψηλές. Τονίστηκε σχετικά ότι η μετατροπή της Πτολεμαΐδας 5 σε φυσικό αέριο δεν είναι πλέον συμβατή ούτε με το ΕΣΕΚ, ούτε με το σχεδιασμό του ΑΔΜΗΕ, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι σχεδιάζονται και υλοποιούνται αρκετές νέες μονάδες αερίου στη χώρα μας. Παράλληλα, ο κ. Μάντζαρης ανέφερε ότι ο πιθανός συνδυασμός του αερίου με υδρογόνο ώστε να γίνει πιο ελκυστική αυτή η λύση δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς θα υποχωρήσει ο βαθμός απόδοσης της μονάδας και το κόστος παραμένει άγνωστο.
Η θερμική αποθήκευση υπολογίζεται ότι έχει κόστος 91-106 ευρώ ανά μεγαβατώρα και έχει και ορισμένα άλλα πλεονεκτήματα σε όρους θέσεων εργασίας (δεύτερη καλύτερη λύση με 1247 θέσεις), γρήγορης εγκατάστασης (18 μήνες) και συμβατότητας με το νέο κανονισμό βιώσιμων επενδύσεων της Ε.Ε. που συνεπάγεται εύκολη χρηματοδότηση. Στα μειονεκτήματα περιλαμβάνεται ο χαμηλότερος βαθμός απόδοσης (40% έναντι 63% στο αέριο), αλλά και το γεγονός ότι η τεχνολογία αυτή δεν έχει συνδυαστεί στο παρελθόν με λιγνιτική μονάδα.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι το κόστος εγκατάστασης για τις παραπάνω λύσεις, το οποίο είναι πάνω από 1 δις. ευρώ για το CCS, 230 εκατ. ευρώ για τη βιομάζα, 264 εκατ. ευρώ για το αέριο και στα 739 εκατ. ευρώ για την αποθήκευση.
Το Green Tank, με βάση την εν λόγω ανάλυση, εκτιμά ότι η λύση της θερμικής αποθήκευσης πρέπει να εξεταστεί σοβαρά, ενώ στα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν περισσότερα παραδείγματα διεθνώς σε περιοχές όπως η Γερμανία, ώστε να αντληθούν συμπεράσματα σχετικά με το αν μπορεί να εφαρμοστεί τεχνικά και οικονομικά.
«Η κρίσιμη απόφαση για την τεχνολογία η οποία θα εφαρμοστεί τελικά στην Πτολεμαΐδα 5 θα πρέπει να ξεφύγει από τη λογική των εξαιρέσεων και της μυωπικής ανάγνωσης των διεθνών τάσεων στην κλιματική και ενεργειακή πολιτική που επικράτησε στην προσπάθεια ανάπτυξης του λιγνιτικού αυτού έργου τα τελευταία 10-15 χρόνια. Είναι απολύτως αναγκαίο να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι μακροχρόνιες τάσεις της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών CΟ2, των τιμών ορυκτού αερίου, καθώς και η συμβατότητα της λύσης που θα επιλεγεί με τον νέο κεντρικό, πανευρωπαϊκό στόχο της κλιματικής ουδετερότητας ως το 2050», αναφέρθηκε σχετικά.
Συνοδευτικά αρχεία
- Έκθεση
- Σύνοψη
- Χάρης Αποσπόρης
- energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου