Προβληματίζουν οι ζημιές της ΛΑΡΚΟ, άμεση η ανάγκη για λύση

  Χρήστος Στεφάνου

Βίους αντίθετους διανύουν τα τελευταία οι δύο μεγαλύτεροι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα και ταυτόχρονα δύο από τις πιο ιστορικές βαριές ελληνικές βιομηχανίες. Ο λόγος για την Αλουμίνιον της Ελλάδος, η οποία απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος και έχοντας εφαρμόσει ένα επιθετικό πλάνο μείωσης του κόστους, επενδύσεων και καλύτερης διαχείρισης της

παραγωγής (hedging) καταγράφει ήδη ιστορικά ρεκόρ παραγωγής και ετοιμάζεται για κέρδη ρεκόρ το 2017. Την ίδια στιγμή η ιστορική βιομηχανία νικελίου Λάρκο, συνεχίζει να παράγει ζημιές και χρέη, επιβαρύνοντας με τεράστια κόστη τη ΔΕΗ, αδυνατεί να ανακάμψει καθώς το υψηλό κόστος παραγωγής οδηγεί σε σημαντικές απώλειες με τις τρέχουσες τιμές της αγοράς.

Πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση; Το 2013 με τη μέση τιμή του νικελίου στα 15 χιλιάδες δολάρια η βιομηχανία είχε τζίρο 207 εκατ. ευρώ και ζημιές 76 εκατομμυρίων ευρώ. Φέτος η τιμή είχε πέσει ακόμη και κάτω από τις 8 χιλιάδες δολάρια ενώ μετά από μια σχετική ανάκαμψη βρίσκονται στις 11,6 χιλιάδες δολάρια ο τόνος.

Η Λάρκο με κόστος παραγωγής πάνω από τις 14,5 χιλιάδες δολάρια για κάθε τόνο που παράγει παράγει ζημιές ύψους 3 χιλιάδων δολαρίων ήτοι 150 χιλιάδες δολάρια την ημέρα ή αλλιώς σχεδόν 5 εκατομμύρια δολάρια το μήνα.

Η εταιρεία έχει σοβαρά προβλήματα για την αποπληρωμή του λογαριασμού προς τη ΔΕΗ και παρά τις συνεχείς ρυθμίσεις, καθυστερεί και δυσκολεύεται να είναι συνεπής ακόμη και στις ρυθμισμένες υποχρεώσεις της, πολώ δε μάλλον να μειώσει τις συσσωρευμένες οφειλές της.

Τετραγωνισμός του κύκλου

Εάν συνυπολογιστεί και η εκκρεμής υπόθεση της κρατικής ενίσχυσης και της απαίτησης της ΕΕ για επιστροφή ποσού 136 εκατ. ευρώ από την εταιρεία προς το Δημόσιο τότε γίνεται αντιληπτό ότι η βιωσιμότητα της Λάρκο, παρότι δραστηριοποιείται σε έναν ενδιαφέροντα τομέα και παράγει ένα εξαιρετικό προϊόν όπως το νικέλιο, παρομοιάζεται με τετραγωνισμό του κύκλου.

Κάποιες προτάσεις πάντως που έχουν πέσει στο τραπέζι μιλούν για προκήρυξη διαγωνισμού, ο οποίος θα έχει ως στόχο όχι να αντληθούν έσοδα από το δημόσιο αλλά με τίμημα 1 ευρώ να επιλεγεί ο επενδυτής εκείνος που θα είναι έτοιμος να δεσμευτεί για τις μεγαλύτερες επενδύσεις διάσωσης της βιομηχανίας. Με κριτήριο το business plan θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι απαραίτητες επενδύσεις ύψους άνω των 250-300 εκατ. ευρώ  για τον εκσυχρονισμό της παραγωγής, τα περιβαλλοντικά αλλά και να ξεκινήσει μια ρύθμιση των εκκρεμών υποθέσεων (ΔΕΗ, ΕΕ).

Σε διαφορετική περίπτωση, συντηρείται μια δαπανηρή για το κράτος και τη ΔΕΗ κατάσταση που έχει προδιαγεγραμμένο (αρνητικό) τέλος.

ΑΠΟ   http://energypress.gr/