Κανονικά ο διαγωνισμός για την πρόσληψη... αρχαιολόγων στη ΔΕΗ, παρά την καταστροφή στο Αμύνταιο

Του Γιώργου Φιντικάκη

Σαν να μην συνέβη το παραμικρό, και παρ' ότι το ορυχείο στο Αμύνταιο βρίσκεται θαμμένο κάτω από τόνους χωμάτων, ο διαγωνισμός της Εφορίας Αρχαιοτήτων Φλώρινας για την πρόσληψη 426 εργαζομένων επιστημονικού και εξειδικευμένου προσωπικού τρέχει κανονικά.

Βρίσκεται μάλιστα στο τελικό στάδιο, δίχως ωστόσο να έχει κανείς καταλάβει πόσοι ακριβώς αρχαιολόγοι, μηχανικοί, συντηρητές έργων τέχνης, και εξειδικευμένοι εργάτες από τα 426 άτομα της αρχικής προκήρυξης, χρειάζονται πλέον για ανασκαφές, τώρα που το ορυχείο του Αμυνταίου βρίσκεται καταπλακωμένο από τόνους χωμάτων.

Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, τα 426 άτομα θα απασχοληθούν σε μια γειτονική με την πληγείσα περιοχή, στη θέση "Ανάργυροι ΙΧβ", εφόσον σε συνεννόηση με τη Διεύθυνση του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας, διαπιστωθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις ασφαλείας. Ακόμη κι έτσι όμως, αναρωτιέται κανείς, πόσοι χρειάζονται από τους αρχικά 426, όταν η βασική αιτία που επέβαλε (;) την πρόσληψή τους, βρίσκεται κάτω από 80 και πλέον εκατομμύρια τόνους χωμάτων.

Πάντως πριν την κατολίσθηση, η ΔΕΗ ήταν έτοιμη να διαθέσει για φέτος ένα ποσό της τάξης των 5 εκατ. ευρώ για αρχαιολογικές ανασκαφές στα ορυχεία του Αμυνταίου, της Μαυροπηγής και της Καρδιάς. Τώρα που ορυχείο Αμυνταίου δεν υφίσταται, άραγε το κονδύλι αυτό θα μειωθεί ή θα παραμείνει το ίδιο; Εάν συμβεί το τελευταίο, τότε θα αποδειχθεί ότι είχε δίκιο η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου, η οποία είχε πρόσφατα δηλώσει πως "μια από τις βαριές βιομηχανίες του ελληνικού κράτους είναι η αρχαιολογία, γι' αυτό και κάνουμε αυτές τις προσλήψεις μέσω ΔΕΗ".

Εκτός και αν η ΔΕΗ είναι τόσο "γαλαντόμα" ώστε να μπορεί να δαπανήσει μερικά εκατομμύρια για αρχαιολογικές έρευνες "κάπου εκεί κοντά" στο ορυχείο του Αμυνταίου, όταν για να επαναφέρει τις εγκαταστάσεις στην αρχική τους μορφή, θα χρειαστεί να καταβάλει εκατοντάδες εκατ. ευρώ, όλα από την τσέπη της, αφού εδώ και πολλές δεκαετίες, η επιχείρηση είναι "ανασφάλιστη".

Και αυτό καθώς όπως έγινε γνωστό με αφορμή την κατολίσθηση, η ΔΕΗ δουλεύει επί δεκαετίες χωρίς να ασφαλίζει τα περιουσιακά της στοιχεία, δηλαδή τα ορυχεία που εκμεταλλεύεται καθώς και τις μονάδες της. Είναι μια πάγια διαχρονική πρακτική των διοικήσεων της ΔΕΗ, με το σκεπτικό ότι το υψηλό κόστος της ασφάλισής τους είναι ασύμφορο σε σχέση με το κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών.

Έτσι, πλην των μεγάλων πληροφοριακών συστημάτων της ΔΕΗ, όλα τα υπόλοιπα πάγια περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης (ορυχεία, μονάδες, εκσκαφικά μηχανήματα) δεν έχουν καμία ασφαλιστική κάλυψη έναντι των συνήθων κινδύνων, όπως φυσικές καταστροφές, σεισμοί, πυρκαγιές, απεργίες.

Κι ας ενέχει η πρακτική αυτή, τον κίνδυνο, ανάλογα με το ύψος της ζημιάς, να προκαλέσει μεγάλη απώλεια εσόδων, αύξηση του λειτουργικού κόστους, πολύ δε περισσότερο να κληθεί η επιχείρηση να καταβάλει υψηλές αποζημιώσεις σε τρίτους σε περίπτωση ατυχήματος. Επιπλέον, δεν υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη ούτε για τα υλικά και τα ανταλλακτικά, ούτε και για τις υποχρεώσεις έναντι τρίτων.

Είναι μια επιλογή που γίνεται χρόνια τώρα από την ΔΕΗ, εν γνώση του ρίσκου που αυτή συνεπάγεται, όπως προκύπτει από τις οικονομικές καταστάσεις της ΔΕΗ όλων των τελευταίων ετών. Σύμφωνα με αυτήν του 2016: "Ο Όμιλος και η Μητρική Εταιρεία δεν διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη έναντι των συνήθων κινδύνων, που σχετίζονται με τους σταθμούς παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής, τα ιδιόκτητα ακίνητά του και τον εξοπλισμό. Ασφαλίζονται μόνο τα μεγάλα πληροφοριακά συστήματα. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο εκτιμώμενο υψηλό κόστος που συνδέεται με την ασφάλιση κατά των κινδύνων αυτών σε σύγκριση με το κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών σε περίπτωση που κάποιοι από τους υπόψη κινδύνους συμβούν και το διεσπαρμένο δίκτυο σταθμών παραγωγής".

Με άλλα λόγια, όποιο και αν είναι το κόστος της καταστροφής - εκτιμάται σε εκατοντάδες εκατ. ευρώ - η ΔΕΗ θα κληθεί να το σηκώσει μόνη της, εκτός και αν καταφέρει να αποσπάσει κάποιο κονδύλι από την Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής των Βρυξελλών, όπου και έχει ήδη απευθυνθεί.