ΔΕΗ Vs «Ελληνικός Χρυσός»

Η  παροιμία λέει πως «ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει όμως και το νοικοκύρη». Πριν από καμιά βδομάδα το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με πομπώδεις  ανακοινώσεις διατυμπάνιζε πως προσφεύγει στη διαιτησία, κατά της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», με στόχο «τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος μέσω της εγχώριας αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της περιοχής και σε συμμόρφωση προς τους ισχύοντες περιβαλλοντικούς όρους και προδιαγραφές».

Κι αυτό έγινε  παρά το γεγονός ότι η επένδυση στα μεταλλεία Χαλκιδικής έχει εγκεκριμένη,  από τις υπηρεσίες του ίδιου υπουργείου,  Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, έχει επανειλημμένως δικαιωθεί με  αποφάσεις του Συμβουλίου  της Επικρατείας για όλα τα περιβαλλοντικά ζητήματα κι έχει  ολοκληρωμένο πρόγραμμα περιβαλλοντικής προστασίας με προϋπολογισμό πολλών εκατομμυρίων ευρώ,  ώστε να λειτουργεί με προληπτικά μέτρα και να ελαχιστοποιεί το αποτύπωμά της στην περιοχή.

Όμως αυτή η επένδυση έχει ένα μεγάλο “κακό”. Είναι ιδιωτική.

Αυτό είναι «κόκκινο πανί» για τον κρατικό «Μινώταυρο».  Αν η επένδυση ήταν κρατική, όλα θα ήταν  αλλιώς. Τότε δεν υπάρχει ούτε επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, ούτε το περιβάλλον ενδιαφέρει κανέναν. Ούτε κι η ανθρώπινη ζωή ανησυχεί τον οποιονδήποτε δήθεν υπερευαίσθητο «μανδαρίνο».

Απόδειξη τα όσα έγιναν μια μέρα μετά τις θριαμβευτικές ανακοινώσεις για τον «Ελληνικό Χρυσό»,  έγινε η μεγάλη καταστροφή στο Αμύνταιο , με την τεράστια κατολίσθηση στο ορυχείο της ΔΕΗ.

Ένα χωριό ολόκληρο βούλιαξε, περιουσίες χάθηκαν, ο χάρτης της περιοχής άλλαξε και μόνο από θαύμα δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές. Επιπλέον προκαλείται κι   ένα κόστος πολλών εκατομμυρίων  για τη ΔΕΗ, δηλαδή για το δημόσιο, δηλαδή για τον φορολογούμενο. Κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Ήταν Σάββατο κι απλά ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος.

Το πρόβλημα ωστόσο ήταν από πολύ καιρό  γνωστό. Δεν έφταιξε ούτε η «κακιά ώρα», ούτε είναι συνομωσία των νεφελίμ για να μην αγοράσουν οι Κινέζοι τον σταθμό του Αμυνταίου για τον οποίο είχαν εκφράσει στον ίδιο τον πρωθυπουργό το ενδιαφέρον τους.  Αυτό που έφταιξε και φταίει διαχρονικά είναι πως το κράτος κυνηγάει τους ιδιώτες και κάνει τα στραβά μάτια για τον εαυτό του. Γι αυτό και βρισκόμαστε στα χάλια που βρισκόμαστε.

Μηχανικός δεν είμαι αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς, η τομή του ορυχείου, ο «καθρέπτης» που λένε στη γλώσσα τους , ήταν κάθετος. Γι αυτό και η υποχώρηση και η κατολίσθηση. Κανονικά θα έπρεπε να είναι κεκλιμένος αλλά αυτό σήμαινε πρόσθετη επέκταση κι απαλλοτριώσεις. Μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα, περίμεναν πως η κατολίσθηση θα συμβεί. Και δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση. Άφησαν τον κόσμο εκεί στην τύχη του κι ασχολήθηκαν με τον …. Ελληνικό Χρυσό!

Κι όταν έγινε το κακό, η πρώτη αντίδραση ήταν το «κουκούλωμα». Άρχισαν διάφορα «παπαγαλάκια»  να λένε πως για  ό,τι έγινε φταίνε κάτι  ανασκαφές  αρχαιολόγων!  (Αντε να δικαιολογήσει η ΔΕΗ και την πρόσληψη των 100αδων αρχαιολόγων που ανακοίνωσε!!!).

Αλλά τουλάχιστον κατάλαβαν το μέγεθος της γκάφας τους κι έκαναν πίσω. Ο καθένας καταλαβαίνει πως αυτή η τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που συμβαίνει δεν μπορεί να οφείλεται σε μερικές αξίνες που σκάβουν για αρχαία. Όμως ακόμη και μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει το ψέμα του ο τυφλός κρατισμός,  προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Η ιδιωτική επένδυση πρέπει να δεινοπαθήσει για να προχωρήσει ενώ το κράτος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να αυθαιρετεί όσο θέλει και να στέλνει και τον λογαριασμό στους φορολογούμενους. Και μην ακούσω τίποτε αστείες δικαιολογίες του τύπου ότι και η ΔΕΗ είναι ιδιωτική επιχείρηση επειδή είναι εισηγμένη γιατί θα γελάνε και οι πέτρες.

Η ευαισθησία του κ. Σταθάκη και των συνεργατών του για το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον αποδείχθηκε πέρα για πέρα υποκριτική. Διότι αν ήταν πραγματική τότε με τον ίδιο υπερβάλλοντα ζήλο που αντιμετωπίζονται τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, θα είχε υπάρξει ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον και για το ορυχείο της ΔΕΗ στο Αμύνταιο. Όπως επίσης, αν ήταν πραγματική θα μας είχε πει το αρμόδιο υπουργείο και ποιος φταίει και ποιος θα επωμιστεί τις ευθύνες. Tο υπουργείο σιωπά.

Αλλά η σιωπή δεν είναι πάντα… χρυσός.

Υπάρχουν ερωτήματα.

• Ερώτημα πρώτο: το εν λόγω λιγνιτορυχείο έχει εγκεκριμένες λεχνικές μελέτες;
• Ερώτημα δεύτερο: εάν όχι τότε υπάρχει μείζων θέμα. Εάν ναι, ποιός είναι ο υπεύθυνος που υπέγραψε την άδεια;
• Ερώτημα τρίτο: εάν υπάρχει άδεια, και συνεπώς υπεύθυνος οδηγήθηκε κάποιος στο αυτόφωτο;
• Ερώτημα τέταρτο: το συμβάν επηρεάζει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ;

Ας απαντηθούν τα ερωτήματα για να δούμε εάν πρέπει να προχωρήσουν κάποιες παραιτήσεις…έτσι για αρχή.