Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μετά την απώλεια του
40% της παραγωγής και του πελατολογίου της, η κρατική επιχείρηση θα
πρέπει να προχωρήσει σε μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση και παράλληλα να
λειτουργεί με απόλυτα ανταγωνιστικούς όρους
Τα τεφτέρια για την κατάρτιση του στρατηγικού σχεδίου της ΔΕΗ
για την περίοδο μετά το 2020, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι δομικές
αλλαγές στην αγορά ηλεκτρισμού, έχει πιάσει η Μckinsey εδώ και τρεις
εβδομάδες που ολοκλήρωσε τη «λίστα» με τις προς πώληση μονάδες.
Στις βασικές παραδοχές αυτού του σχεδίου, όπως είναι λογικό, θα συμπεριλάβει τις αλλαγές που θα επέλθουν για τη ΔΕΗ από την υλοποίηση του σχεδίου πώλησης μονάδων και μείωσης των μεριδίων στη χονδρική και λιανική αγορά, αλλά και στον αντίποδα αυτών τις επενδυτικές ευκαιρίες για δραστηριότητες σε νέους τομείς.
Ο επικεφαλής της επιχείρησης Μανόλης Παναγιωτάκης έχει πολλές φορές μιλήσει για μια «ΔΕΗ μικρότερη – αλλά πάντα μεγάλη και πρωταγωνιστής – στην εγχώρια αγορά ως εταιρεία ηλεκτρισμού, αλλά μεγαλύτερη ως εταιρεία με διαφοροποίηση και επέκταση σε άλλες αγορές».
Έχει μάλιστα ήδη προαναγγείλει ενίσχυση της θέσης της στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας διεκδικώντας θέση leader, αλλά και επέκταση στον τομέα της παροχής ενεργειακών υπηρεσιών και στο φυσικό αέριο, όπου πραγματοποίησε και το πρώτο βήμα καταθέτοντας στη ΡΑΕ αίτηση για άδεια προμηθευτή φυσικού αερίου.
Αναγκαία η ριζική αναδιάρθρωση
Τα σχέδια αυτά για να είναι ρεαλιστικά προϋποθέτουν μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ΔΕΗ, αφού προηγουμένως περάσει από ακτινογραφία κάθε τομέας δραστηριότητας της επιχείρησης με κριτήριο το κόστος λειτουργίας.
Αυτό το μεταβατικό στάδιο από την μεγάλη αλλά όχι και τόσο ισχυρή ΔΕΗ σήμερα που είναι δημόσια με μονοπωλιακή θέση στο λιγνίτη και τα νερά, στη μικρή αλλά ισχυρή ΔΕΗ δεν είναι απλώς μια πολύ δύσκολη άσκηση.
Προϋποθέτει μέτρα ιδιαίτερης συνδικαλιστικής και πολιτικής ευαισθησίας.
Η μετατροπή της σημερινής ΔΕΗ σε μικρή μεν, ισχυρή δε, θα επιτευχθεί μόνο μέσω διάρθρωσης και όρους λειτουργίας ανταγωνιστικούς.
Μπορεί για παράδειγμα η μονάδα φυσικού αερίου της Κομοτηνής να εξακολουθεί να δουλεύει με διπλάσιους εργαζόμενους από τις αντίστοιχες ιδιωτικές μονάδες και η ΔΕΗ να είναι ανταγωνιστική;
Η Μckinsey καλείται μεταξύ άλλων να υποδείξει, πως για παράδειγμα η ΔΕΗ θα απωλέσει μέχρι το 2019 το 50% των μεριδίων της στη λιανική αγορά που σημαίνει το 50% του τζίρου της, δηλαδή τα 2,65 δισ. ευρώ από τα συνολικά 5,3 δισ. ευρώ (αποτελέσματα 2016) χωρίς σημαντική μείωση προσωπικού και άλλων λειτουργικών δαπανών.
Πόσους εργαζόμενους από τους 18.902 (τακτικό προσωπικό) σήμερα θα πρέπει να διατηρήσει η συρρικνωμένη κατά 40% από άποψη λιγνιτικής παραγωγής ΔΕΗ μετά το 2020;
Μπορεί να υπάρξει ισχυρή και ανταγωνιστική ΔΕΗ στο νέο περιβάλλον χωρίς τη βέλτιστη αξιοποίηση του προσωπικού που σημαίνει μετατάξεις και μεταθέσεις και πόσο εύκολο είναι να γίνουν αυτά, όταν η ΔΕΗ σήμερα συναντάει έντονες συνδικαλιστικές και πολιτικές αντιδράσεις για να μεταθέσει εργαζόμενους από μονάδες κλειστές;
Είναι ενδεικτική η περίπτωση του ΑΗΣ Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι.
Πόσο ανταγωνιστική μπορεί να γίνει η ΔΕΗ εάν δεν σταματήσουν οι εξ άνωθεν πολιτικές παρεμβάσεις και η ανάληψη κοινωνικών κάθε είδους κοινωνικής πολιτικής από πλευρά της;
Ώρα για «συγκρούσεις» με τις αντιλήψεις του παρελθόντος
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για δύσκολα θέματα που απαιτούν αποφασιστικότητα και προϋποθέτουν συγκρούσεις με πολλά μέτωπα.
Η ουσιαστική αναδιάρθρωση της ΔΕΗ δεν ξεκινάει με την πώληση των μονάδων της, αλλά με την ολοκλήρωσή της.
Το 2020 η ΔΕΗ θα πρέπει να είναι έτοιμη να λειτουργήσει ως ανώνυμη εταιρία, με πραγματικά ανταγωνιστικούς όρους και ευελιξία.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και αξιοποιώντας τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα (εμπειρία, καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό κλπ) να μετεξελιχθεί σε μια ισχυρή εταιρία και να σύρει ως πρωταγωνιστής την αγορά ηλεκτρισμού σε ένα πραγματικά ανταγωνιστικό δρόμο με οφέλη για τους καταναλωτές, τις επιχειρήσεις και την οικονομία της χώρας συνολικότερα.
Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για τη ΔΕΗ.
Στις βασικές παραδοχές αυτού του σχεδίου, όπως είναι λογικό, θα συμπεριλάβει τις αλλαγές που θα επέλθουν για τη ΔΕΗ από την υλοποίηση του σχεδίου πώλησης μονάδων και μείωσης των μεριδίων στη χονδρική και λιανική αγορά, αλλά και στον αντίποδα αυτών τις επενδυτικές ευκαιρίες για δραστηριότητες σε νέους τομείς.
Ο επικεφαλής της επιχείρησης Μανόλης Παναγιωτάκης έχει πολλές φορές μιλήσει για μια «ΔΕΗ μικρότερη – αλλά πάντα μεγάλη και πρωταγωνιστής – στην εγχώρια αγορά ως εταιρεία ηλεκτρισμού, αλλά μεγαλύτερη ως εταιρεία με διαφοροποίηση και επέκταση σε άλλες αγορές».
Έχει μάλιστα ήδη προαναγγείλει ενίσχυση της θέσης της στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας διεκδικώντας θέση leader, αλλά και επέκταση στον τομέα της παροχής ενεργειακών υπηρεσιών και στο φυσικό αέριο, όπου πραγματοποίησε και το πρώτο βήμα καταθέτοντας στη ΡΑΕ αίτηση για άδεια προμηθευτή φυσικού αερίου.
Αναγκαία η ριζική αναδιάρθρωση
Τα σχέδια αυτά για να είναι ρεαλιστικά προϋποθέτουν μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ΔΕΗ, αφού προηγουμένως περάσει από ακτινογραφία κάθε τομέας δραστηριότητας της επιχείρησης με κριτήριο το κόστος λειτουργίας.
Αυτό το μεταβατικό στάδιο από την μεγάλη αλλά όχι και τόσο ισχυρή ΔΕΗ σήμερα που είναι δημόσια με μονοπωλιακή θέση στο λιγνίτη και τα νερά, στη μικρή αλλά ισχυρή ΔΕΗ δεν είναι απλώς μια πολύ δύσκολη άσκηση.
Προϋποθέτει μέτρα ιδιαίτερης συνδικαλιστικής και πολιτικής ευαισθησίας.
Η μετατροπή της σημερινής ΔΕΗ σε μικρή μεν, ισχυρή δε, θα επιτευχθεί μόνο μέσω διάρθρωσης και όρους λειτουργίας ανταγωνιστικούς.
Μπορεί για παράδειγμα η μονάδα φυσικού αερίου της Κομοτηνής να εξακολουθεί να δουλεύει με διπλάσιους εργαζόμενους από τις αντίστοιχες ιδιωτικές μονάδες και η ΔΕΗ να είναι ανταγωνιστική;
Η Μckinsey καλείται μεταξύ άλλων να υποδείξει, πως για παράδειγμα η ΔΕΗ θα απωλέσει μέχρι το 2019 το 50% των μεριδίων της στη λιανική αγορά που σημαίνει το 50% του τζίρου της, δηλαδή τα 2,65 δισ. ευρώ από τα συνολικά 5,3 δισ. ευρώ (αποτελέσματα 2016) χωρίς σημαντική μείωση προσωπικού και άλλων λειτουργικών δαπανών.
Πόσους εργαζόμενους από τους 18.902 (τακτικό προσωπικό) σήμερα θα πρέπει να διατηρήσει η συρρικνωμένη κατά 40% από άποψη λιγνιτικής παραγωγής ΔΕΗ μετά το 2020;
Μπορεί να υπάρξει ισχυρή και ανταγωνιστική ΔΕΗ στο νέο περιβάλλον χωρίς τη βέλτιστη αξιοποίηση του προσωπικού που σημαίνει μετατάξεις και μεταθέσεις και πόσο εύκολο είναι να γίνουν αυτά, όταν η ΔΕΗ σήμερα συναντάει έντονες συνδικαλιστικές και πολιτικές αντιδράσεις για να μεταθέσει εργαζόμενους από μονάδες κλειστές;
Είναι ενδεικτική η περίπτωση του ΑΗΣ Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι.
Πόσο ανταγωνιστική μπορεί να γίνει η ΔΕΗ εάν δεν σταματήσουν οι εξ άνωθεν πολιτικές παρεμβάσεις και η ανάληψη κοινωνικών κάθε είδους κοινωνικής πολιτικής από πλευρά της;
Ώρα για «συγκρούσεις» με τις αντιλήψεις του παρελθόντος
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για δύσκολα θέματα που απαιτούν αποφασιστικότητα και προϋποθέτουν συγκρούσεις με πολλά μέτωπα.
Η ουσιαστική αναδιάρθρωση της ΔΕΗ δεν ξεκινάει με την πώληση των μονάδων της, αλλά με την ολοκλήρωσή της.
Το 2020 η ΔΕΗ θα πρέπει να είναι έτοιμη να λειτουργήσει ως ανώνυμη εταιρία, με πραγματικά ανταγωνιστικούς όρους και ευελιξία.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και αξιοποιώντας τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα (εμπειρία, καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό κλπ) να μετεξελιχθεί σε μια ισχυρή εταιρία και να σύρει ως πρωταγωνιστής την αγορά ηλεκτρισμού σε ένα πραγματικά ανταγωνιστικό δρόμο με οφέλη για τους καταναλωτές, τις επιχειρήσεις και την οικονομία της χώρας συνολικότερα.
Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για τη ΔΕΗ.
www.worldenergynews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου