Standby οι διεκδικητές των μονάδων της ΔΕΗ - Θετική η μείωση κόστους της Μελίτης, αλλά θα περιμένουν να δουν πρώτα το SPA

 

Στάση αναμονής τηρούν οι υποψήφιοι διεκδικητές των προς πώληση μονάδων της ΔΕΗ, που παρ' ότι χαρακτηρίζουν ως θετικό βήμα την μείωση του κόστους τροφοδοσίας της Μελίτης, εντούτοις θα περιμένουν πρώτα να παραλάβουν το τελικό SPA, προτού εξάγουν συμπεράσματα.

Σε πρώτη ανάγνωση η είδηση της μείωσης κατά 28% του κόστους προμήθειας της Μελίτης - στα 16,5 ευρώ ο τόνος έναντι 23 ευρώ πριν- έγινε αναμφίβολα δεκτή με ικανοποίηση από τους υποψηφίους. "Όποια εκκρεμότητα κλείνει, είναι θετικό", όπως έλεγαν χαρακτηριστικά πηγές κάποιων εξ αυτών, προσθέτοντας ωστόσο με νόημα "θα τοποθετηθούμε, αφού δούμε και το SPA".

Το ερώτημα επομένως είναι : Τι το καινούργιο μπορεί να περιλαμβάνει αυτό το νέο SPA, ώστε να καταστήσει τις προς πώληση μονάδες αισθητά κερδοφόρες, άρα το πακέτο πιο ελκυστικό, αλλάζοντας τα δεδομένα συγκριτικά με το αντίστοιχο του πρώτου άγονου διαγωνισμoύ, προκειμένου να επιτευχθεί το ζητούμενο, δηλαδή περισσότερα του ενός και υψηλότερα τιμήματα.

Εννοείται ότι όταν ένας διαγωνισμός βρίσκεται σε εξέλιξη, ουδείς υποψήφιος δεν αφήνει να διαφανεί ότι είναι διατεθειμένος να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη. Είναι όμως άλλο αυτό, και άλλο η νέα σύμβαση αγοραπωλησίας μετοχών να μην έχει ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με την αρχική.

Τα όσα έχουν γίνει γνωστά έως σήμερα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να αναμένονται δραματικές διαφορές στο νέο SPA συγκριτικά με το πρώτο.

Το θέμα της εθελουσίας εξόδου και της μείωσης κόστους που αυτό συνεπάγεται, είναι γνωστά και έχουν προεξοφληθεί από τους συμμετέχοντες, ενώ μηχανισμός επιμερισμού κινδύνου φαίνεται ότι δεν θα συμπεριληφθεί, όπως προανήγγειλε προ ημερών ο Γ.Σταθάκης. Αρνητική δείχνει να είναι και η έκβαση της υπόθεσης των ΑΔΙ, όχι επειδή δε θα εγκριθεί από τις Βρυξέλλες, παρά γιατί σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη δεν αναμένεται να έχουμε έγκαιρη απάντηση πριν την ολοκλήρωση του διαγωνισμού στις αρχές Μαΐου.

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα δοθούν μόνο όταν ολοκληρωθεί η κατάρτιση του SPA και σταλεί στους 6 συμμετέχοντες στο διαγωνισμό. Δηλαδή στη κοινοπραξία Beijing Guohua Power Company Limited (Κίνα) και Damco Energy S.A, την China Western Power Industrial Co Ltd (Κίνα), το τσέχικο σχήμα Sev.En Energy AG – Indoverse Coal Investments Limited, την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, την ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ, και την Μυτιληναίος.

Το υπουργείο βλέπει ως θετική έκβαση το γεγονός ότι δημιουργείται πιο ξεκάθαρο τοπίο στην αγορά με την απόσυρση της μονάδας του Αμύνταιου μετά την συμπλήρωση των 32.000 ωρών, εξέλιξη που τοποθετείται χρονικά για το 2021.

Ταυτόχρονα όμως, κάποιοι άλλοι παράγοντες, όπως για παράδειγμα τα κόστη CO2, μπορεί να λειτουργούν αντίστροφα απ' ότι το Αμύνταιο. Πρόσφατο σημείωμα της Berenger εκτιμά ότι η τιμή των δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων θα μπορούσε να φτάσει στα επίπεδα των 45 ευρώ ανά τόνο στα τέλη αυτού του έτους και στα 65 ευρώ το 2020. Η άνοδος αναμένεται να έρθει ως αποτέλεσμα του περιορισμού των δικαιωμάτων στην αγορά, ενώ ως το 2023 προβλέπεται να υπάρχει έλλειψη έως 574 εκατ. δικαιωμάτων από 471 εκατ. που προέβλεπε προηγουμένως η εταιρεία.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ότι μπορεί να αποτελεί θετική είδηση το χαμηλότερο κόστος τροφοδοσίας της Μελίτης, όπως αναγνωρίζουν πηγές αρκετών εκ των συμμετεχόντων, ωστόσο από μόνο του δεν φαίνεται να επαρκεί, προκειμένου να δούμε καλύτερα τιμήματα.

Η επιστολή Βεστάγκερ και το ύφος της

Τα παραπάνω έρχονται στον απόηχο της επιστολής της Επιτρόπου Ανταγωνισμού Μ. Βεστάγκερ και κυρίως του ύφους που αυτή χρησιμοποιεί, απευθυνόμενη στην ελληνική πλευρά.

Δεν είναι μόνο το τελεσίγραφο που απευθύνει στην κυβέρνηση σχετικά με την πώληση των μονάδων της ΔΕΗ, προειδοποιώντας ότι αν και στις 30 Ιουνίου δεν ευοδωθεί ο δεύτερος διαγωνισμός, δεν θα υπάρξει τρίτη ευκαιρία. Το γνωρίζει αυτό η ΔΕΗ, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο.

Είναι κυρίως το ύφος που χρησιμοποιεί η Επίτροπος, καθιστώντας σαφή την ανησυχία της Κομισιόν για τον κίνδυνο να υπονομευθεί ο διαγωνισμός από την ίδια τη ΔΕΗ.

Χαρακτηριστικά είναι κάποια σημεία της επιστολής, που αποδίδουν ευθέως στη ΔΕΗ την ευθύνη για την αποτυχία που καταγράφηκε στην τελευταία προσπάθεια πώλησης των μονάδων. Σε αυτά αναφέρεται για παράδειγμα ότι σε διάφορες εκδοχές της σύμβασης αγοραπωλησίας που είχαν δοθεί στους επενδυτές, κατά τον πρώτο διαγωνισμό, δεν είχαν ληφθεί υπόψιν βασικά αιτήματα που είχαν προταθεί από τους επενδυτές. Εμμέσως πλην σαφώς, η επιστολή αποδίδει το αρχικό ναυάγιο στην ίδια τη ΔΕΗ και στο γεγονός ότι η αποτίμηση των μονάδων που έκανε για λογαριασμό της ο αποτιμητής, βασίστηκε σε υποθέσεις που δεν είχαν λάβει υπόψιν τους παρόμοιες συναλλαγές.

 Γιώργος Φιντικάκης

energypress.gr