Στις 5 και 6 Απρίλη έγινε στην Αθήνα το 37ο Συνέδριο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Σε μια περίοδο που συζητιέται η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης, στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης» και οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους ετοιμάζονται για τη 48ωρη γενική απεργία, θα περίμενε κανείς από το συνέδριο μιας από τις μαζικότερες και σημαντικότερες Ομοσπονδίες να ασχοληθεί με την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και το συντονισμό με τους άλλους κλάδους, προκειμένου να εμποδιστούν τα μέτρα - λαιμητόμος που έρχονται, μεταξύ των οποίων και η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Ωστόσο, αυτό που χαρακτήρισε τις εργασίες του συνεδρίου, με ευθύνη των παρατάξεων της πλειοψηφίας, ήταν η «κριτική» σε πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής και όχι η αντιπαράθεση με αυτή καθαυτή την πολιτική των
ιδιωτικοποιήσεων, πολύ περισσότερο που η στρατηγική της απελευθέρωσης είναι απόλυτα σεβαστή από τη συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ.
Χαρακτηριστική για όλα αυτά ήταν η εισήγηση του γενικού γραμματέα της ΓΕΝΟΠ για το πρόγραμμα δράσης της. Οι αναλύσεις για τις αιτίες της κατάστασης, οι προτάσεις που κατέθεσε και το πρόγραμμα «δράσης» στο οποίο κατέληξε η εισήγηση, είναι αποκαλυπτικά για τη γραμμή που υπηρετεί στο κίνημα η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ.
Αυτή η γραμμή είναι πέρα για πέρα επιζήμια για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και γενικότερα για το συμφέρον του λαού, αφού ο κλάδος της παραγωγής και διανομής Ενέργειας είναι στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την ικανοποίηση ζωτικών λαϊκών αναγκών. Επιβεβαιώνεται και με το παράδειγμα της ΓΕΝΟΠ ότι αυτές οι πλειοψηφίες είναι βαρίδι στο κίνημα των εργαζομένων και ότι η απαλλαγή απ' αυτές, η απομόνωση και τελικά η ήττα της γραμμής που υπηρετούν, είναι προϋπόθεση για την ανασύνταξη του κινήματος.
Φταίει ο ...Χατζηπετρής
Πώς φτάσαμε έως εδώ και ποιος προκάλεσε την κρίση; Σύμφωνα με την πλειοψηφία στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, «για τη διατήρηση του πελατειακού κράτους και με τις ανοχές τους προς τις σκοτεινές επιδιώξεις των επιχειρηματικών συμφερόντων, οι κυβερνήσεις οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο και ως μοναδική προτεινόμενη λύση έχουν να πληρώσει ο εργαζόμενος και μόνο αυτός με τα ανελέητα και πρωτοφανή μέτρα που επιβάλλονται από τα ψηφισθέντα πλέον τρία μνημόνια».
Δηλαδή, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ, η κρίση προήλθε από λάθη στην πολιτική διαχείριση, επειδή οι κυβερνήσεις ήθελαν να εξυπηρετήσουν το πελατειακό κράτος και «σκοτεινά επιχειρηματικά συμφέροντα».
Η άποψη αυτή, πέρα από αντιδραστική, είναι επικίνδυνη για τους ίδιους τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Ρίχνει νερό στο μύλο της προπαγάνδας που λέει ότι την κρίση την έφερε ο διογκωμένος δημόσιος τομέας, στον οποίο εντάσσεται η ΔΕΗ, και ότι για το ξεπέρασμά της πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στο Δημόσιο, και όχι να φορτώνεται τα βάρη ο «παραγωγικός» ιδιωτικός τομέας.
Με τέτοιες «αναλύσεις» και απόψεις, η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ σκάβει το λάκκο στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αβαντάροντας εκείνους που θέλουν να διαιρέσουν και να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη, να αποδυναμώσουν το κοινό μέτωπο πάλης που χρειάζεται να διαμορφωθεί απέναντι στην πολιτική που πράγματι θέλει να φορτώσει την κρίση σε όλους τους εργαζόμενους και το λαό για να ανακάμψει το κεφάλαιο.
Η «ελπίδα» τελικά δεν ήρθε...
«Η ελπίδα για αλλαγή πλεύσης στην πολιτική, με ταυτόχρονη έξοδο από την κρίση, ακυρώνοντας τα μέτρα που έχουν ήδη επιβληθεί, δυστυχώς εξανεμίστηκε. Αντίθετα, καθημερινά ζούμε σε μεγαλύτερη ανασφάλεια, ακόμα και για θέματα που είχαμε πιστέψει ότι δεν θα αλλάξουν άλλο, π.χ. το Ασφαλιστικό», γράφει η εισήγηση της ΓΕΝΟΠ.
Δεν υπάρχει πιο κυνική παραδοχή της ευθύνης που έχει η συνδικαλιστική πλειοψηφία, για το γεγονός ότι καλλιέργησε στους εργαζόμενους την προσδοκία ότι η σωτηρία θα έρθει από ένα άλλο μείγμα διαχείρισης και μια άλλη πολιτική, «ελπίδα» που εξανεμίστηκε, προφανώς μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τέτοιες αυταπάτες, η συνδικαλιστική πλειοψηφία καθήλωσε τους εργαζόμενους σε στάση αναμονής, την ώρα που χρειαζόταν να «βράζει ο τόπος» από πρωτοβουλίες και διεργασίες στην οργάνωση του κινήματος, για το δυνάμωμα της ταξικής πάλης.
Η ευθύνη αυτή της ΓΕΝΟΠ και συνολικά της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη από την αναφορά στο Ασφαλιστικό, για το οποίο καθησύχαζαν τους εργαζόμενους ότι δεν πρόκειται να αλλάξει προς το χειρότερο, ακόμα και όταν τα σύννεφα των νέων ανατροπών μαζεύονταν απειλητικά πάνω από το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Αλλά και τώρα, που η αντιασφαλιστική επίθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ κάλεσε στο συνέδριο να μιλήσει για το Ασφαλιστικό ο Μ. Νεκτάριος, ένας ακραιφνής υπερασπιστής των ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης. Επομένως, ο προσανατολισμός της ΓΕΝΟΠ είναι ξεκάθαρος.
Εμπρός για μια «καλή» απελευθέρωση!
Γράφει σε άλλο σημείο η εισήγηση της ΔΕΗ: «Τώρα όλοι ξέρουν και αναγνωρίζουν ότι μόνο η ανάπτυξη της οικονομίας θα οδηγούσε σε προοπτική βελτίωσης της κατάστασης, διαφορετικά η χώρα δεν έχει μέλλον. Αλλά στην πράξη όμως τίποτα δεν γίνεται. Τα κυριότερα προβλήματα στο χώρο της Ενέργειας, της ΔΕΗ και των εργαζομένων είναι: (...) Ελλειψη οιουδήποτε σοβαρού ενεργειακού σχεδιασμού (...) Η επιβαλλόμενη απελευθέρωση Ενέργειας γίνεται με στρεβλό και αδιαφανή τρόπο. Οι δε μνημονιακοί νόμοι που προσπαθούν να την "πραγματώσουν" έρχονται σε ευθεία αντίθεση και με την έννοια του ανταγωνισμού».
Ας τα πάρουμε ένα ένα: Διέξοδο για τους εργαζόμενους, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ, μπορεί να δώσει μόνο η καπιταλιστική ανάκαμψη. Αρα, συμφέρον των εργαζομένων είναι να στοιχηθούν πίσω απ' αυτόν το στόχο, ο οποίος είναι παράλληλα στόχος του κεφαλαίου (άρα και των μετόχων της ΔΕΗ) και των κομμάτων του. Ο στόχος αυτός όμως προϋποθέτει να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι νέα κατακρήμνιση των δικαιωμάτων τους και βέβαια το μεγαλύτερο άνοιγμα της ΔΕΗ στον ανταγωνισμό, που σημαίνει και την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της.
Η ΓΕΝΟΠ βέβαια δεν τα αμφισβητεί όλα αυτά, αλλά ζητάει να μη γίνει η απελευθέρωση της αγοράς με «στρεβλό και αδιαφανή τρόπο». Αποδέχεται, δηλαδή, την απελευθέρωση, βάσει της οποίας η ΔΕΗ μετοχοποιήθηκε, ιδιωτικοποιήθηκε κατά ένα μέρος, έσπασε σε θυγατρικές και τώρα πάει να πουληθεί εξολοκλήρου, αλλά υπερασπίζεται και τον ανταγωνισμό, στο πλαίσιο του οποίου το προσωπικό της επιχείρησης μειώθηκε στις 18.000 από 34.700 που ήταν το 1994, υπηρεσίες παραδόθηκαν σε εργολάβους, οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά πολύ και η ελαστικοποίηση της εργασίας κάνει θραύση.
Ας είμαστε ρεαλιστές...
Κι ενώ όλα αυτά αποτελούν καθημερινότητα για τους εργαζόμενους, η ΓΕΝΟΠ τούς καλεί να κυνηγήσουν τη χίμαιρα μιας φιλολαϊκής τάχα απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας και ενός φιλεργατικού δήθεν ανταγωνισμού, ο οποίος θα διασφαλίζει ταυτόχρονα τα κέρδη των μετόχων και τα δικαιώματα των εργαζομένων...
Απαντάει μάλιστα η ίδια με κυνισμό στο ερώτημα «τώρα τι κάνουμε;» ως εξής:«Τώρα όμως που όλα κινδυνεύουν, είναι η κατάλληλη εποχή για θέση ή όλα ή τίποτα; Πώς αποτελεσματικά αλλά μη αγνοώντας την πραγματικότητα θα απαντήσουμε; Ποτέ δεν είναι αργά. Προτείνοντας συγκεκριμένη λύση συμβατή με τις οδηγίες της ΕΕ, ώστε να αποφευχθεί η συρρίκνωση της Επιχείρησης και να μην υπάρχει το φυσικό επακόλουθο να τεθούν σε κίνδυνο θέσεις εργασίας, εργασιακές σχέσεις και μισθολόγιο. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία.
Πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά με ένα ρεαλιστικό μοντέλο, που θα ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα, καταθέτοντας προτάσεις που θα ωφελήσουν την Επιχείρηση, τους εργαζομένους και την κοινωνία».
Το απόσπασμα μιλάει από μόνο του. Οι προτάσεις που καλείται να διαμορφώσει το συνέδριο πρέπει να είναι συμβατές με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, να παίρνουν υπόψη τις αντοχές της οικονομίας και τις δυσκολίες της εποχής, που επιτάσσουν «ρεαλιστικά» αιτήματα.
Τι παραπάνω λένε όμως η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, η ΕΕ και το ΔΝΤ; Τι παραπάνω λένε η διοίκηση της ΔΕΗ, ο ΣΕΒ, οι άλλες μερίδες του κεφαλαίου; Τίποτα απολύτως. Αναμασούν όλοι την ίδια τρομοκρατική επιχειρηματολογία για να φύγει από το μυαλό των εργαζομένων ακόμα και η σκέψη ότι συμφέρον τους είναι με ταξικό αγώνα να εμποδίσουν τα χειρότερα, διεκδικώντας ανάκτηση των απωλειών, ενάντια στην πολιτική που θέλει να τους επιβάλει σε νέες θυσίες στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας.
Αγωνίες τους οι αγωνίες του κεφαλαίου
Στην εισήγηση της ΓΕΝΟΠ παρεισφρέουν και ορισμένες από τις ...αγωνίες που εκφράζουν ανταγωνιζόμενες μερίδες του κεφαλαίου, γύρω από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Για παράδειγμα, η συνδικαλιστική πλειοψηφία αναρωτιέται αν «θα αποτελεί υποχρέωση της νέας εταιρείας να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια σε Βιομηχανίες Υψηλής Τάσης, μετά την έκπτωση των τιμολογίων που επέβαλε η κυβέρνηση στη ΔΕΗ» και αν «το βάρος της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, σε τιμή κάτω του κόστους, προς την εταιρεία "Αλουμίνιον της Ελλάδος" θα συνεχίσει να το επωμίζεται μόνο η ΔΕΗ ΑΕ».
Συνεχίζοντας μάλιστα να ταυτίζει τις αγωνίες του κεφαλαίου με αυτές των εργαζομένων, στην εισήγηση γραφόταν ότι «εμείς ως Ομοσπονδία πρέπει να είμαστε έτοιμοι στη λογική του μεγαλώματος της εταιρείας, σε νέες επενδύσεις, μέσω σωστών συνεργασιών που είναι πλέον και ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος που απομένει για την υπεράσπιση της βιωσιμότητας της ΔΕΗ (...) Η ΔΕΗ δεν φοβάται τον ανταγωνισμό, μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά αρκεί να την αφήσουν να συμμετέχει ισότιμα». Δηλαδή, ιδιωτικοποίηση με συμπράξεις και τήρηση των κανόνων του ανταγωνισμού είναι το κλειδί για να ευημερήσουν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ.
Μετά από αυτά, το πρόγραμμα δράσης που προτείνει η πλειοψηφία, μόνο έκπληξη δεν προκαλεί: «Συνεχή ενημέρωση των εργαζομένων, των πολιτικών κομμάτων, των κοινωνικών φορέων, του Ελληνα καταναλωτή. Δημιουργία συνεργασιών με άλλους φορείς ή Ομοσπονδίες με ριζοσπαστική αντιμετώπιση των θεμάτων γι' αυτά που διακυβεύονται. Κινητοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων να πάρουν πρωτοβουλίες και δράσεις σε κάθε χώρο δουλειάς για την υπεράσπιση της θέσης του εργαζόμενου και της επιχείρησης».
Δηλαδή, «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε», την ώρα που η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ βρίσκεται προ των πυλών, όπως και οι άλλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, στα Εργασιακά και αλλού.
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8859832
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου