Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και πλέον, μετά την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωδικαστήριο, για τις κρατικές ενισχύσεις που έλαβε η ΛΑΡΚΟ, τα περιθώρια για βιώσιμες λύσεις είναι ελάχιστα. Αυτό τονίζουν γνώστες των προβλημάτων της μεταλλουργίας νικελίου, η οποία λειτουργεί τα τελευταία χρόνια σωρεύοντας ζημιές και απλήρωτους λογαριασμούς προς τη ΔΕΗ.
Η απόφαση της Κομισιόν να παραπέμψει την Ελλάδα, επειδή
το Δημόσιο δεν ανέκτησε (σ.σ. δεν ζήτησε και πήρε) τα περίπου 160 εκατομμύρια ευρώ που κρίθηκαν ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη. Σε παρόμοιες περιπτώσεις και από τη στιγμή που αποφάσεις του Δημοσίου κριθούν ως παράνομες ενισχύσεις, τα περιθώρια υποχώρησης των κοινοτικών αρχών είναι ελάχιστα αφού, τα δεδικασμένα στο Ευρωδικαστήριο είναι πάμπολλα ενώ καραδοκούν άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα στην περίπτωση που προκύψει «μεροληπτική μεταχείριση».
Σε άλλες περιπτώσεις, η παραπομπή μιας χώρας στο Δικαστήριο, μπορεί να επιδιώκεται, επειδή προσφέρει τον απαραίτητο χρόνο για να γίνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Ωστόσο στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εταιρεία, σε συνδυασμό με τη συγκυρία των χαμηλών τιμών στο μέταλλο, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.
Ειδικότερα, η Κομισιόν έχει χαρακτηρίσει ως παράνομη κρατική ενίσχυση, το ποσό των 136 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο προέκυψε από τη συμμετοχή του Δημοσίου ως μετόχου, στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας το 2009 και από εγγυήσεις που προσέφερε στη ΛΑΡΚΟ μέχρι το 2011, που μαζί με τους τόκους ανέρχεται σε 160 εκατομμύρια. Στη συνέχεια Κομισιόν και Ελληνικό Δημόσιο συμφώνησαν στην εφαρμογή αξιόπιστου προγράμματος αναδιάρθρωσης της ΛΑΡΚΟ που θα εγγυούταν τη βιωσιμότητα της εταιρείας (είσοδος στρατηγικού επενδυτή με αύξηση μ.κ. κλπ), το οποίο ωστόσο μέχρι το 2014 δεν προχώρησε.
Στη συνέχεια, ακολούθησαν συνεχόμενες οχλήσεις από την πλευρά της Κομισιόν, με την τελευταία στις αρχές Φεβρουαρίου όταν ήρθε στην Αθήνα ο αρμόδιος γενικός διευθυντής της. Η άρνηση ή αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να παρουσιάσει αξιόπιστο πρόγραμμα ή να αντικρούσει με επιχειρήματα τις θέσεις της Κομισιόν για τον χαρακτήρα των ενισχύσεων που δέχθηκε η εταιρεία, κατέληξαν στην απόφαση που έλαβε το Κολλέγιο των Επιτρόπων την περασμένη Τετάρτη, για παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η κατάσταση για την ίδια τη ΛΑΡΚΟ, δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι οι τιμές του Νικελίου, κινούνται σε ιστορικά χαμηλά για μεγάλο διάστημα. Οι τιμές στα επίπεδα των 7-7.500 ευρώ ο τόνος, με το ζόρι καλύπτουν το μισό κόστος παραγωγής. Έτσι η ΛΑΡΚΟ δεν πληρώνει ηλεκτρικό ρεύμα στη ΔΕΗ, η οποία είμαι και μέτοχος της εταιρείας, οι οφειλές προς την οποία ανέρχονται σε περίπου 270 εκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔEΗ.
Για το θέμα του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας υπήρξε συμφωνία με τη ΔEΗ για παραπομπή της διαφοράς στη διαιτησία. Ωστόσο ακόμη και αν η τιμή της κιλοβατώρας μειωθεί στο μισό από τη σημερινή τιμή και πάλι με τις τιμές νικελίου σε τόσο χαμηλά επίπεδα, δύσκολα η εταιρεία μπορεί να ανακάμψει χωρίς δραστικές παρεμβάσεις στο κόστος. Όλα αυτά, χωρίς να υπολογίζονται οι επιπτώσεις από την επικείμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την επιστροφή της κρατικής ενίσχυσης.
Σημειώνεται ότι το 2013 και 2014 η εταιρεία πραγματοποίησε ζημίες ύψους 76,2 και 28,5 εκατομμυρίων αντιστοίχως, είχε αρνητικό EBITDA 52 και 13,9 εκατομμυρίων, χρέος βραχυπρόθεσμο και μεσο-μακροπρόθεσμο ύψους 420 εκατ. στο τέλος του 2014 και αρνητικά ίδια κεφάλαια 155 εκατ. στο τέλος του 2014. Στο τέλος του 2015 η παραπάνω εικόνα εκτιμάται ότι έχει επιδεινωθεί περαιτέρω λόγω των χαμηλών τιμών νικελίου, ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για ζημιές που σε μηνιαία βάση κινούνται στα επίπεδα των οκτώ εκατομμυρίων.
Με κινήσεις της τελευταίας στιγμής η σημερινή διοίκηση της εταιρείας επιδιώκει να εφαρμόσει πρόγραμμα περιορισμού του κόστους, με ελάχιστες έως μηδενικές παρεμβάσεις στο μισθολογικό κόστος, το οποίο είναι από τα υψηλότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου