Την πόρτα του Target Model προτίθεται να ανοίξει πρώτη η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, εντάσσοντας σε αυτό το φωτοβολταικό πάρκο, ίσχυος 50 MW που σχεδιάζει στα λιγνιτικά πεδία της Μεγαλόπολης.
Στην λογική αυτή, μέχρι και τον Μάιο, η θυγατρική της ΔΕΗ είναι διατεθειμένη να έχει προκηρύξει τον διαγωνισμό για ένα έργο που θα αποτελείται από δύο σκέλη, ένα των 39 MW και ένα των 11 MW και τα οποία θα ακολουθήσουν μελλοντικά κι άλλα.
Στην ουσία θα είναι από τα πρώτα έργα που θα μπουν στην νέα
αγορά των διμερών συμβολαίων με καταναλωτές, όπου οι τιμές δεν θα καθορίζονται πλέον από τους διαγωνισμούς της ΡΑΕ, όπως συμβαίνει σήμερα. Και πρόκειται μόνο για την αρχή, αφού στους σχεδιασμούς της ΔΕΗΑΝ είναι να ενταχθεί σε αυτή την νέα αγορά η συντριπτική πλειοψηφία των αιτήσεων συνολικής ισχύος 2 GW που έχει η εταιρεία για πάρκα στα λιγνιτικά πεδία της Πτολεμαίδας και της Μεγαλόπολης. Είναι τα λεγόμενα mega-projects, δηλαδή αυτά που φιλοδοξούν να αποτελέσουν τα πρώτα έργα-“γέφυρες” ανάμεσα στη σημερινή και την μετα-λιγνιτική εποχή της Δ.Μακεδονίας όπως και της ευρύτερης περιοχής στην κωμόπολη της Αρκαδίας.
Εως τότε η ΔΕΗΑΝ συνεχίζει να ενισχύει το χαρτοφυλάκιό της στο οποίο πρόσθεσε μέσω του χθεσινού διαγωνισμού της ΡΑΕ, επιπλέον 200 MW. Αθροίζοντας τα παραπάνω με τα δύο πακέτα της Πτολεμαίδας, έκαστο των 15 MW, μαζί με τα 100 που MW που βρίσκονται υπό κατασκευή και μαζί με άλλα 150 MW που λειτουργούν, προκύπτει ένα σύνολο περίπου 500 MW.
Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα που εκπεμπει η εταιρεία είναι ότι με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα και παρά την αβεβαιότητα που συνεπάγεται η παγκόσμια κρίση, η στόχευση στις ΑΠΕ παραμένει.
Η εμπειρία του 2010
Καλώς εχόντων των πραγμάτων μέσα στον επόμενο ενάμισι μήνα, ακριβώς δέκα χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα για φωτοβολταικό στην Μεγαλόπολη, η ΔΕΗΑΝ θα προκηρύξει τον διαγωνισμό για το πρώτο της πάρκο, ισχύος 50 MW στα λιγνιτικά πεδία της Αρκαδίας.
Τελευταία φορά που είχε επιχειρήσει ένα παρόμοιο εγχείρημα ήταν τον Ιούνιο του 2010, όταν και είχε προκηρύξει τον διαγωνισμό για τη μελέτη και κατασκευή φωτοβολταϊκού πάρκου, επίσης ισχύος 50 MWp, που για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, θα αποτελούσε ένα από τα δέκα μεγαλύτερα, πανευρωπαϊκά.
Τελικά και παρ’ ότι οι αρχικές πληροφορίες ήθελαν να κατεβαίνουν στον διαγωνισμό μερικά από τα μεγαλύτερα τότε διεθνή ονόματα (Conergy, Phoinix, Solon, City Solar, BP Solar, Ebdesa, Iberdrola, Sun Power, κ.ά.), εντούτοις δεν υποβλήθηκε παρά μόνο μια προσφορά και αυτή για την κατασκευή, ενώ καμία δεν υπήρξε για τα πάνελς.
Τότε, όπως και τώρα, ο διαγωνισμός αφορούσε δύο σκέλη, ένα των 39 και ένα των 11 MW, με το “ναυάγιο” να αποδίδεται στην εξαιρετικά κακή οικονομική συγκυρία εκείνη την εποχή για την Ελλάδα και στην αδυναμία ξένων ομίλων που είχαν ενδιαφερθεί για το έργο να εξασφαλίσουν την αναγκαία χρηματοδότηση.
Σύμφωνα με την τότε προκήρυξη το έργο θα αναπτύσσονταν σε έκταση 2.000 στρεμμάτων εντός του λιγνιτωρυχείου Μεγαλόπολης, θα παρήγαγε 65.000 MWh ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως, που ισοδυναμούσε με τις ενεργειακές ανάγκες του 42% των νοικοκυριών του νομού Αρκαδίας, ενώ παράλληλα θα πετύχαινε μείωση των εκπομπών 58.000 τόνων CO2 από συμβατικές μονάδες.
Σήμερα η ΔΕΗΑΝ παρά την άκρως δυσμενή συγκυρία, συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμά της και φιλοδοξεί να είναι εκείνη που θα ανοίξει πρώτη τον χορό για το νέο μοντέλο του Target Model, δημιουργώντας ένα θετικό περιβάλλον για την καινούργια αυτή αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου