Γίνονται κι αυτά… στα συνδικαλιστικά!

 

Μερικά πράγματα, που συμβαίνουν, στο συνδικαλιστικό στίβο, μας βοηθούν να κατανοήσουμε πως λειτουργεί η ιδιοτελής συλλογιστική. Συνδικαλιστής της περιοχής (θα πούμε περισσότερα λίαν προσεχώς), που φέρει μια ειδικότητα “Χ” στο φορέα που εργάζεται, αποφασίζει μετά από πάρα πολλά χρόνια εργασίας να αλλάξει ειδικότητα

(ας την πούμε “Ψ”).  

Αξιοσημείωτο, η ειδικότητα “Χ” έχει καταληκτικό μισθολογικά κλιμάκιο ένα κλιμάκιο λιγότερο απ’ ότι άλλες ειδικότητες (μεταξύ αυτών και της “Ψ”), στην κατηγορία εργαζομένων μέσης εκπαίδευσης. Επίσης ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι για να αλλάξει κάποιος ειδικότητα πρώτα και κυρίαρχα πρέπει να υπάρχει κενή θέση ή αν δημιουργηθεί πρέπει να προκύπτει, προφανώς, βάσει των αναγκών του φορέα στον οποίο εργάζεται. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι από τα δύο. Ωστόσο, τ’ ότι ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής μπορεί να πηγαίνει κάποιες μέρες στη δουλειά,  δε συνεπάγεται ή δε δικαιολογεί και την ορθότητα μετάταξης ενός μισθωτού που συνδικαλίζεται και θα απέχει κατά ένα μεγάλος μέρος από την εργασία του όπως και τ’ ότι δεν προκύπτει ή δεν αποδεικνύεται  κάποιο όφελος – αναγκαιότητα για το φορέα από τη χρησιμοποίησή του στη συγκεκριμένη ειδικότητα και στο συγκεκριμένο πόστο. 

Δε βαριέστε. Ας αρκεστούμε στ’ ότι ο εν λόγω εργαζόμενος μετά την προσφορά του στην ειδικότητα “Χ” ήρθε η ώρα να προσφέρει αντιστοίχως τα μέγιστα υπηρετώντας την ειδικότητα “Ψ”. Κι η ζωή συνεχίζεται …για όλους τους υπολοίπους!

 

kozan.gr