Επιτροπή Ανταγωνισμού: Σε ποιες περιπτώσεις στοιχειοθετείται "καρτέλ" και καταχρηστική συμπεριφορά στην αγορά ηλεκτρισμού

Σε διευκρινίσεις σχετικά με τους ελέγχους της και το πότε μπορεί να στοιχειοθετηθεί συμπεριφορά καρτέλ ή κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά ενέργειας προέβη η Επιτροπή Ανταγωνισμού με αφορμή ερώτηση στη Βουλή.

Συγκεκριμένα, η επιτροπή σημειώνει πως παρακολουθεί στενά τις

εξελίξεις αναφορικά με αυξήσεις τιμών που σημειώνονται διεθνώς ως συνέπεια και της τρέχουσας διεθνούς κατάστασης, καθόσον οι αυξήσεις αυτές δύνανται να έχουν επιπτώσεις εντός της ελληνικής επικράτειας.

Διευκρίνίζεται, ωστόσο, ότι πρέπει να διευκρινιστεί εάν οι αυξήσεις οφείλονται κυρίως σε διεθνείς τάσεις τιμών, οπότε οι δυνατότητες της ΕΑ να δράσει από μόνη της είναι περιορισμένες, ή αν είναι αποτέλεσμα αντι-ανταγωνιστικών πρακτικών, είτε μέσω οριζοντίων ή κάθετων συμπράξεων, είτε μέσω της μονομερούς επιβολής τους από επιχειρήσεις που κατέχουν δεσπόζουσα θέση στις σχετικές αγορές.

Ειδικά όσον αφορά στις οριζόντιες συμπράξεις (καρτέλ) μεταξύ επιχειρήσεων και προκειμένου αυτές να επιβεβαιωθούν, απαιτείται όχι μόνο να διαπιστωθεί η σύμπτωση τιμών, αλλά και να υφίστανται αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη συνεννόησης μεταξύ ανταγωνιστών ή σε περίπτωση εναρμονισμένων πρακτικών, για την απουσία αυτόνομου καθορισμού της επιχειρηματικής συμπεριφοράς.

Σημειώνεται επίσης ότι με βάση την ενωσιακή νομολογία, περίπτωση υπερβολικής, άλλως καταχρηστικής υπερ-τιμολόγησης συντρέχει όταν η επιχείρηση με δεσπόζουσα θέσςη προβαίνει στη χρέωση υπερβολικής τιμής, δυσανάλογης προς την οικονομική αξία της προσφερόμενης παροχής.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει σωρευτικά αφενός να υφίσταται υπερβολική δυσαναλογία μεταξύ του κόστους παραγωγής του προϊόντος (ή/και υπηρεσίας) και της τελικής τιμής που πράγματι ζητήθηκε (σύγκριση από την οποία προκύπτει το ύψος του περιθωρίου κέρδους) και αφετέρου η τιμή που επιβλήθηκε από τη δεσπόζουσα επιχείρηση να ήταν μη εύλογη, είτε κατ΄ απόλυτη έννοια είτε σε σύγκριση με τα ανταγωνιστικά προϊόντα (χωρίς να αποκλείονται εναλλακτικές μέθοδοι όπως συγκριτικές δοκιμές).

Σε κάθε περίπτωση, από την ενωσιακή νομολογία και την πρακτική της ΕΑ προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση υπερβολικής τιμολόγησης απαιτείται, ως ελέγχθη, και η ύπαρξη υπερβολικής δυσαναλογίας μεταξύ της τιμής αυτής και του κόστους σε σχέση με τις δαπάνες που πράγματι έγιναν από τη δεσπόζουσα επιχείρηση. Καθίσταται, λοιπόν, σαφές ότι στην έννοια της "υπερβολικής τιμολόγησης" εμπίπτουν περιπτώσεις άδικης και όχι απλώς υψηλής τιμής.

 

Χάρης Αποσπόρης 

energypress.gr