Ο κρατισμός και οι ιδεολογικές εμμονές της Κυβέρνησης είναι που έχει οδηγήσει τη ΔΕΗ ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία.
Η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ (σήμερα Cosmote), είναι δύο μεγάλες Ελληνικές επιχειρήσεις, και οι δύο με σημαντική παρουσία και σημασία για την καθημερινότητα των πολιτών, την ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουμε (που ξεπερνούν την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες) και που δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Συγκεκριμένα, στην κάθε μία από τις δύο εταιρείες απασχολούνται σήμερα περίπου 12.000 εργαζόμενοι . Και οι δύο εταιρείες έχουν σημαντικά πάγια και έξοδα συντήρησης και αναβάθμισης. Τέλος, και οι δύο είναι εκτεθειμένες στον ανταγωνισμό και εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Ο ΟΤΕ έχει ευχερή πρόσβαση στον δανεισμό από τις αγορές, ενώ η ΔΕΗ προσπαθεί να αναχρηματοδοτήσει τα δάνειά της.
Ποια είναι η βασική τους διαφορά; Η ΔΕΗ παραμένει κρατική, ενώ ο ΟΤΕ έχει ιδιωτικοποιηθεί εδώ και δέκα χρόνια.
Έτσι, η Cosmote, έχοντας αντιμετωπίσει επιτυχώς τον ανταγωνισμό, έχει επεκταθεί στο εξωτερικό με αξιώσεις και παραμένει πρωταγωνιστής στα βαλκανικά τηλεπικοινωνιακά δρώμενα.
Την ίδια ώρα, η ΔΕΗ παλεύει με τις ιδεοληψίες μιας κυβέρνησης που την εγκλωβίζει στον κρατισμό και την απαξιώνει μέρα με τη μέρα αρνούμενη να δει την πραγματικότητα.
Την ώρα που αποφάσεις για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ακολουθούν η μια την άλλη, οι πωλήσεις με τον μηχανισμό των ΝΟΜΕ (στόχο έχουν τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στην αγορά) αναγκάζουν την εταιρεία να πουλά ακόμη και κάτω του κόστους.
Την ώρα που η εθελουσία που είχε επιχειρηθεί καταλήγει σε αποτυχία και έτσι ενώ η ΔΕΗ υποχρεώνεται να μειώνει το μερίδιό της, διατηρεί πολύ υψηλά τα λειτουργικά κόστη. Η εταιρεία βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας καθώς δυσκολεύεται να πληρώσει τις υποχρεώσεις της και κυρίως να εκσυγχρονίσει τον εξοπλισμό της. Αποτέλεσμα να διατηρεί τα τιμολόγια -ειδικά για την βιομηχανία, που υπόκειται στον διεθνή ανταγωνισμό- πολύ υψηλά.
ΔΕΗ και ΟΤΕ βρέθηκαν στην ανάγκη να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον που σταδιακά (και όχι απότομα!) άνοιγε στον ανταγωνισμό. Χάνοντας το μονοπώλιο, έπρεπε να προσαρμοστούν για να επιβιώσουν. Ο Παναγής Βουρλούμης, Πρόεδρος και Διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ την περίοδο της ιδιωτικοποίησης, περιέγραψε στο βιβλίο του «Εμπειρίες από τον ΟΤΕ: εξυγίανση και ιδιωτικοποίηση» τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Είναι κυρίως οι πολιτικοί που οφείλουν, συχνά ενάντια στις έως τότε πεποιθήσεις τους, να αψηφήσουν το όποιο πολιτικό κόστος και να πρωτοστατήσουν για την προσαρμογή στο νέο περιβάλλον. Έστω και με αντιδράσεις, η τότε Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή στήριξε τις κινήσεις της διοίκησης του ΟΤΑ που επεδίωκε την πώληση του Οργανισμού και έτσι το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία. Παράλληλα, δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο που προώθησε τον ανταγωνισμό και εκσυγχρονίστηκαν οι εργασιακές σχέσεις εντός της επιχείρησης.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στην ΔΕΗ. Ακυρώνοντας το σχέδιο πώλησης της «μικρής ΔΕΗ» που είχε εκπονήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και μετά από πολλές προσπάθειες αποφυγής του αναπόφευκτου, που συνέβαλαν στην περαιτέρω απαξίωση της εταιρείας, ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής του εξακολουθεί να μην μπορεί να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση! Οι προσπάθειες πώλησης των δύο λιγνιτικών εγκαταστάσεων της Μεγαλόπολης και της Μελίτης απέτυχαν, λόγω του υψηλού τιμήματος, σύμφωνα με την αγορά, αλλά και της υποχρέωσης της χώρας για αποδέσμευση από ρυπογόνες μεθόδους παραγωγής, που καθιστά τις λιγνιτικές μονάδες λιγότερο ελκυστικές.
Ακόμη και για τον Νίκο Φωτόπουλο, τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης, η ΔΕΗ μπαίνει μέσα κατά € 2. εκ. την ημέρα ! Η απαξιώση της ΔΕΗ είναι ανυπολόγιστη και η ζημιά στην οικονομία ακόμα μεγαλύτερη.
Η νέα διαδικασία που ξεκίνησε και θα πρέπει να ολοκληρωθεί πριν από τις ευρωεκλογές, έχει μια σημαντική διαφορά από την προηγούμενη: για την αποτίμηση των προσφορών, αντί για την θέσπιση κατώτατου ορίου, θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν στοιχεία αντίστοιχων αγοραπωλησιών στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στην Σουηδία, έχουν πωληθεί μονάδες με συμβολικό τίμημα ένα ευρώ!
Ο κρατισμός και οι ιδεολογικές εμμονές της Κυβέρνησης είναι που έχει οδηγήσει τη ΔΕΗ ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία.
Μόνο η ιδεολογική αγκύλωση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ομφάλιος λώρος του με τον κρατισμό, μπορεί να εξηγήσει γιατί αρνείται τα αυτονόητα, την εξυγίανση, την αναδιάρθρωση, την βελτίωση της παραγωγικότητας και την λειτουργία με ανταγωνιστικούς όρους για την προσέλκυση στρατηγικού επενδυτή.
Με την πώληση του ΟΤΕ ο ρόλος του κράτους ως ρυθμιστή προσαρμόστηκε, επιτρέποντας την άνθιση του ανταγωνισμού και περισσότερες υπηρεσίες. Η εταιρεία εξακολουθεί να προσφέρει εργασία σε 12.000 συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν κινδυνεύουν από εργασιακή ανασφάλεια. Ο ανταγωνισμός δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας και φυσικά οι τιμές των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών μειώθηκαν σημαντικά προς όφελος των καταναλωτών.
Ας παραδειγματιστούν επιτέλους και οι κυβερνώντες και ας ακολουθήσουν για τη ΔΕΗ το δρόμο που Κώστας Καραμανλής και Παναγής Βουρλούμης ακολούθησαν για τον ΟΤΕ. Κερδισμένη θα είναι η εθνική μας οικονομία και όλοι εμείς.
(*) Ο Μανώλης Γραφάκος είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ), στην Τραπεζική και στον Τουρισμό, υποψήφιος διδάκτορας. Πρώην Δήμαρχος Μελισσίων. Υποψήφιος με την Νέα Δημοκρατία στον Βόρειο Τομέα Αθηνών.
Συγκεκριμένα, στην κάθε μία από τις δύο εταιρείες απασχολούνται σήμερα περίπου 12.000 εργαζόμενοι . Και οι δύο εταιρείες έχουν σημαντικά πάγια και έξοδα συντήρησης και αναβάθμισης. Τέλος, και οι δύο είναι εκτεθειμένες στον ανταγωνισμό και εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Ο ΟΤΕ έχει ευχερή πρόσβαση στον δανεισμό από τις αγορές, ενώ η ΔΕΗ προσπαθεί να αναχρηματοδοτήσει τα δάνειά της.
Ποια είναι η βασική τους διαφορά; Η ΔΕΗ παραμένει κρατική, ενώ ο ΟΤΕ έχει ιδιωτικοποιηθεί εδώ και δέκα χρόνια.
Έτσι, η Cosmote, έχοντας αντιμετωπίσει επιτυχώς τον ανταγωνισμό, έχει επεκταθεί στο εξωτερικό με αξιώσεις και παραμένει πρωταγωνιστής στα βαλκανικά τηλεπικοινωνιακά δρώμενα.
Την ίδια ώρα, η ΔΕΗ παλεύει με τις ιδεοληψίες μιας κυβέρνησης που την εγκλωβίζει στον κρατισμό και την απαξιώνει μέρα με τη μέρα αρνούμενη να δει την πραγματικότητα.
Την ώρα που αποφάσεις για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ακολουθούν η μια την άλλη, οι πωλήσεις με τον μηχανισμό των ΝΟΜΕ (στόχο έχουν τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στην αγορά) αναγκάζουν την εταιρεία να πουλά ακόμη και κάτω του κόστους.
Την ώρα που η εθελουσία που είχε επιχειρηθεί καταλήγει σε αποτυχία και έτσι ενώ η ΔΕΗ υποχρεώνεται να μειώνει το μερίδιό της, διατηρεί πολύ υψηλά τα λειτουργικά κόστη. Η εταιρεία βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας καθώς δυσκολεύεται να πληρώσει τις υποχρεώσεις της και κυρίως να εκσυγχρονίσει τον εξοπλισμό της. Αποτέλεσμα να διατηρεί τα τιμολόγια -ειδικά για την βιομηχανία, που υπόκειται στον διεθνή ανταγωνισμό- πολύ υψηλά.
ΔΕΗ και ΟΤΕ βρέθηκαν στην ανάγκη να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον που σταδιακά (και όχι απότομα!) άνοιγε στον ανταγωνισμό. Χάνοντας το μονοπώλιο, έπρεπε να προσαρμοστούν για να επιβιώσουν. Ο Παναγής Βουρλούμης, Πρόεδρος και Διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ την περίοδο της ιδιωτικοποίησης, περιέγραψε στο βιβλίο του «Εμπειρίες από τον ΟΤΕ: εξυγίανση και ιδιωτικοποίηση» τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Είναι κυρίως οι πολιτικοί που οφείλουν, συχνά ενάντια στις έως τότε πεποιθήσεις τους, να αψηφήσουν το όποιο πολιτικό κόστος και να πρωτοστατήσουν για την προσαρμογή στο νέο περιβάλλον. Έστω και με αντιδράσεις, η τότε Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή στήριξε τις κινήσεις της διοίκησης του ΟΤΑ που επεδίωκε την πώληση του Οργανισμού και έτσι το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία. Παράλληλα, δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο που προώθησε τον ανταγωνισμό και εκσυγχρονίστηκαν οι εργασιακές σχέσεις εντός της επιχείρησης.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στην ΔΕΗ. Ακυρώνοντας το σχέδιο πώλησης της «μικρής ΔΕΗ» που είχε εκπονήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και μετά από πολλές προσπάθειες αποφυγής του αναπόφευκτου, που συνέβαλαν στην περαιτέρω απαξίωση της εταιρείας, ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής του εξακολουθεί να μην μπορεί να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση! Οι προσπάθειες πώλησης των δύο λιγνιτικών εγκαταστάσεων της Μεγαλόπολης και της Μελίτης απέτυχαν, λόγω του υψηλού τιμήματος, σύμφωνα με την αγορά, αλλά και της υποχρέωσης της χώρας για αποδέσμευση από ρυπογόνες μεθόδους παραγωγής, που καθιστά τις λιγνιτικές μονάδες λιγότερο ελκυστικές.
Ακόμη και για τον Νίκο Φωτόπουλο, τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης, η ΔΕΗ μπαίνει μέσα κατά € 2. εκ. την ημέρα ! Η απαξιώση της ΔΕΗ είναι ανυπολόγιστη και η ζημιά στην οικονομία ακόμα μεγαλύτερη.
Η νέα διαδικασία που ξεκίνησε και θα πρέπει να ολοκληρωθεί πριν από τις ευρωεκλογές, έχει μια σημαντική διαφορά από την προηγούμενη: για την αποτίμηση των προσφορών, αντί για την θέσπιση κατώτατου ορίου, θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν στοιχεία αντίστοιχων αγοραπωλησιών στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στην Σουηδία, έχουν πωληθεί μονάδες με συμβολικό τίμημα ένα ευρώ!
Ο κρατισμός και οι ιδεολογικές εμμονές της Κυβέρνησης είναι που έχει οδηγήσει τη ΔΕΗ ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία.
Μόνο η ιδεολογική αγκύλωση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ομφάλιος λώρος του με τον κρατισμό, μπορεί να εξηγήσει γιατί αρνείται τα αυτονόητα, την εξυγίανση, την αναδιάρθρωση, την βελτίωση της παραγωγικότητας και την λειτουργία με ανταγωνιστικούς όρους για την προσέλκυση στρατηγικού επενδυτή.
Με την πώληση του ΟΤΕ ο ρόλος του κράτους ως ρυθμιστή προσαρμόστηκε, επιτρέποντας την άνθιση του ανταγωνισμού και περισσότερες υπηρεσίες. Η εταιρεία εξακολουθεί να προσφέρει εργασία σε 12.000 συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν κινδυνεύουν από εργασιακή ανασφάλεια. Ο ανταγωνισμός δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας και φυσικά οι τιμές των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών μειώθηκαν σημαντικά προς όφελος των καταναλωτών.
Ας παραδειγματιστούν επιτέλους και οι κυβερνώντες και ας ακολουθήσουν για τη ΔΕΗ το δρόμο που Κώστας Καραμανλής και Παναγής Βουρλούμης ακολούθησαν για τον ΟΤΕ. Κερδισμένη θα είναι η εθνική μας οικονομία και όλοι εμείς.
(*) Ο Μανώλης Γραφάκος είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ), στην Τραπεζική και στον Τουρισμό, υποψήφιος διδάκτορας. Πρώην Δήμαρχος Μελισσίων. Υποψήφιος με την Νέα Δημοκρατία στον Βόρειο Τομέα Αθηνών.
www.worldenergynews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου