Στα χαρτιά και τη θεωρία, η ιδέα να δεσμεύονται, να αποθηκεύεται και στη συνέχεια, κατόπιν κατάλληλης επεξεργασίας να αξιοποιούνται οι εκπομπές CO2 από βιομηχανικές μονάδες μοιάζει ως μια εξαιρετικά θελκτική επιλογή για τον περιορισμό των ανθρακικών εκπομπών.
Στην πράξη, όμως, δηλαδή στην επενδυτική και πολιτική
πραγματικότητα, τα πράγματα δε φαίνεται, τουλάχιστον προς το παρόν, να συμβαδίζουν με τη θεωρία.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι τεχνολογίες CCS (Carbon Capture & Storage – δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα) δεν έχουν ακόμα γνωρίσει την άνθιση που θα περίμενε κανείς, είναι μάλλον το σχετικά μικρό επενδυτικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη τέτοιων projects, εξαιτίας των πολλών δυσκολιών και γραφειοκρατικών εμποδίων που αντιμετωπίζει η χρηματοδότησή τους. Τουλάχιστον, αυτό ισχυρίζονται οι θιασώτες μιας τέτοιας επιλογής.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Στην ουσία, και με δεδομένο ότι η αντιμετώπιση της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής έχει καταστεί πεδίο σύγκρουσης ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων, αυτό που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης διαφορετικών προσεγγίσεων.
Ακονίζονται μαχαίρια στην ΕΕ
Μέχρι σήμερα, η ΕΕ έχει επιλέξει να υιοθετήσει μια σχετικά υποστηρικτική στάση ως προς το CCS. Πλέον, όμως, καθώς πλησιάζει η ώρα που θα κληθεί να οριστικοποιήσει την ενεργειακή και περιβαλλοντική της στρατηγική με ορίζοντα το 2050, η στάση αυτή τίθεται στο στόχαστρο μερίδας ευρωβουλευτών από διάφορες χώρες και ευρωκοινοβουλευτικές ομάδες, με αποτέλεσμα οι σχετικές προκαταρκτικές συζητήσεις στις επιτροπές Περιβάλλοντος και Βιομηχανίας & Ενέργειας (ENVI και ITRE αντίστοιχα) του Ευρωκοινοβουλίου να προοιωνίζουν όξυνση της αντιπαράθεσης.
Πάντως, ο επίτροπος Κανιέτε κάλεσε πριν από λίγες ημέρες της επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους κλάδους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου να ενισχύσουν την υποστήριξή τους στο CCS και να αποτελέσουν «μέρος της λύσης» για την κλιματική αλλαγή.
Μιλώντας στο 4ο ενεργειακό συνέδριο ΕΕ-Νορβηγίας, ο επίτροπος Κανιέτε σημείωσε ότι «το CCS αναμένεται να παίξει ζωτικό ρόλο για την επίτευξη μιας οικονομίας μηδενικών εκπομπών» μέχρι το 2050. Εστίασε, δε, στον κλάδο της ηλεκτροπαραγωγής, επισημαίνοντας ότι το CCS μπορεί να δώσει λύσεις εκεί που δεν είναι εύκολη η απεμπλοκή από τα ορυκτά καύσιμα ή εκεί που απαιτούνται εναλλακτικές λύσεις, εξαιτίας της μεταβλητότητας της παραγωγής των ΑΠΕ.
Ο επίτροπος Κανιέτε τόνισε ακόμα ότι το CCS μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις ιδιαίτερα ενεργοβόρες βιομηχανίες, για τις οποίες δεν υπάρχει διαθέσιμη κάποια άλλη λύση για τον περιορισμό των εκπομπών, αναφέροντας ως παράδειγμα την τσιμεντοβιομηχανία.
Τέλος, επεσήμανε ότι, εφόσον συνδυαστεί με ανανεώσιμη βιομάζα, το CCS θα μπορούσε να εισφέρει ακόμα και αρνητικές εκπομπές, κάτι που θα μπορούσε να εξισορροπήσει τις εκπομπές από άλλους τομείς της οικονομίας.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη τοποθέτηση του Κανιέτε, το EURACTIV σημειώνει ότι η Κομισιόν έχει υποστηρίξει τις τεχνολογίες CCS ως μια από τις 7 τεχνολογίες-κλειδιά για την επίτευξη μιας ριζικής απανθρακοποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας μέχρι το 2050, όμως οι διαδικασίες χρηματοδότησης σχετικών πρωτοβουλιών εγκλωβίζονται σε κυκεώνα γραφειοκρατίας.
Τα μεγάλα έργα CCS που λειτουργούν σε όλο τον κόσμο
Το Παγκόσμιο Ινστιτούτο CCS επισημαίνει ότι τέτοια συστήματα λειτουργούν σε εμπορική κλίμακα από τη δεκαετία του 1970.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 18 έργα CCS μεγάλης κλίμακας ανά την υφήλιο (5 υπό κατασκευή), από τη λειτουργία των οποίων έχουν αποθηκευτεί πάνω από 200 εκατ. τόνοι CO2.
Στον παρακάτω χάρτη που δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 2018 η Διεθνής Ένωση Παραγωγών Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου (International Association of Oil and Gas Producers – IOGP), αποτυπώνονται τόσο οι λειτουργούσες, όσο και οι σχεδιαζόμενες υποδομές CCS στην Ευρώπη:
energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου