Η ΔΕΗ και οι βιονικοί νεοδημοκράτες

 

Είχαμε πει ότι οι βουλευτές και τούτης της κυβέρνησης ρέπουν προς τον λαϊκισμό και ότι θα έχουμε την ευκαιρία -σε πείσμα των φιλελεύθερων υποστηρικτών της- να γελάσουμε, ακόμη κι αν το γέλιο είναι πικρό. Και νά, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ένας από τους κορυφαίους υπουργούς μάλιστα βγήκε και δήλωσε, υπερηφάνως, αγογγύστως και ανερυθριών το εξής: «Από τις 7 Ιουλίου και μετά

εργαστήκαμε συνεχώς για να αποφύγει η ΔΕΗ τη χρεοκοπία. Σήμερα η έκθεση του ορκωτού λογιστή αποδεικνύει ότι τα καταφέραμε».

Για φαντάσου. Καλύτερα: Για δες. Οι άνθρωποι είναι μάλλον βιονικοί. Σε λιγότερο από τρεις μήνες κατάφεραν ό,τι οι προηγούμενοι δεν πέτυχαν σε σχεδόν πέντε χρόνια -μάλιστα οδηγούσαν [οι προηγούμενοι, ντε] μαθηματικώ τω τρόπω τη ΔΕΗ σε κατάρρευση. Και ήρθαν τώρα οι της Νέας Δημοκρατίας και ο ορκωτός λογιστής και μας λένε ότι έφεραν τα πάνω κάτω σε χρόνο αδιανόητα σύντομο. Αυτοί, οι ικανοί, οι επαρκείς, οι ταχείς, οι ενεργειακώς [νοϊκώς] εξοπλισμένοι, οι ασύλληπτοι, οι ξέρω ’γώ τι ικανότητες διαθέτουν τούτοι οι καινούργιοι άνθρωποι, ανέτρεψαν τη λογική. Δεν ντρέπονται; Αλλά αυτό το είπαμε: Οχι!

Να σκεφτεί κανείς ότι ο εν λόγω υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο κύριος Κωστής Χατζηδάκης, θεωρείται ότι ανήκει στους μετριοπαθείς της Δεξιάς και πλασάρει [πουλάει είναι το κατάλληλο ρήμα] όλο αυτό το διάστημα ένα πνεύμα ευγένειας και συνεννόησης, δίνοντας τάχα χώρο στον συνομιλητή του και ακούγοντάς τον με την προσήκουσα προσοχή. Στην ουσία, είναι η άλλη όψη του λαϊκισμού, ο συγκεκαλυμμένος λαϊκισμός, για όσους δυσκολεύονται να το πιστέψουν ή αρνούνται να χωνέψουν ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο από αυτόν τον πολιτικό άντρα.

Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Είναι οι εποχές φτωχές, είναι ημιεγγράμματοι οι πλείστοι των πολιτικών. Αυτό δεν είναι θέμα σπουδών, είναι θέμα κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας. Δεν την κατανοούν οι πολιτικοί μας την πραγματικότητα, τι να κάνουμε, δεξιοί τε και αριστεροί, κεντρώοι και παρακεντρώοι και παράκεντροι και λοιπά. Οι Ελληνες πολιτικοί αδυνατούν να εκφράσουν την εποχή ή η εποχή δεν τους επιτρέπει να οξύνουν τον νου τους και τις αισθήσεις τους ώστε να πλησιάσουν τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας.

Είναι η εποχή καθ’ ην ουδείς προλαβαίνει [ή αδιαφορεί] να γνωρίσει τον εαυτό του πρώτα και μετά και τους γύρω του. Ολα είναι τετελεσμένα προτού τελεστούν. [Πώς ακούγεται αυτό;] Αλλά βέβαια το θέμα δεν είναι να γελάς με τις ανοησίες και τους βερμπαλισμούς των πολιτικών, το θέμα είναι να υπάρχει το γέλιο καθημερινά στη ζωή των ανθρώπων όσο κι αν ταλαιπωρούνται από τις αστοχίες και τις ανεπάρκειες των πολιτικών, αυτών που κατευθύνουν [μην ξεχνιόμαστε] την τύχη της χώρας, όλων μας δηλαδή.

Να γελάς με ευχαρίστηση, όχι με πικρία ή γιατί άμα δεν γελάσεις ίσως πλαντάξεις και σκάσεις στο τέλος. Δεν τα χρειαζόμαστε τέτοια γέλια -μπορούν να ακούσουν κάτι τέτοιο οι της κυβέρνησης; Μπορούν να σοβαρευτούν; Η απάντηση είναι: όχι. Και η συνέχεια: δυστυχώς.

Να σκεφτεί επίσης κανείς ότι η κοινωνία τούς έχει δώσει περιθώριο να φανούν σοβαροί -αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν· δεν ξέρουν τι είναι σοβαρότητα.

Γιώργος Σταματόπουλος

www.efsyn.gr