Στρατηγική «σάρωσης» των γειτονικών αγορών έχει εγκαινιάσει τους τελευταίους μήνες η ΔΕΗ, αναζητώντας επενδυτικές ευκαιρίες και σχεδιάζοντας με όσο πιο προσεκτικά βήματα την πρώτη της έξοδο εκτός Ελλάδας μετά από χρόνια.
Ευκαιρίες που μπορεί σε πρώτη φάση να εστιάζουν σε μεγάλα υδροηλεκτρικά, όπως το έργο Cebren, αξίας 500-600 εκατ. ευρώ στην Βόρεια Μακεδονία, στο διαγωνισμό για το οποίο έχει κατέβει
από κοινού με την Archirodon, αλλά στην πορεία μπορεί να αφορούν και projects ΑΠΕ. Αν και το νέο της τριετές business plan δεν περιλαμβάνει αναφορές σε κινήσεις εκτός συνόρων, είναι σαφές πως η εξωστρέφεια θα αποτελέσει μέρος του επενδυτικού της προφίλ των επόμενων ετών. Ενα τμήμα από το στόχο για EBITDA 1,1 δισ ευρώ για το 2023 θα μπορούσε να προέρχεται από δραστηριότητες εκτός συνόρων.Το «σκανάρισμα» των γειτονικών αγορών έχει αναλάβει ομάδα, η οποία τις μελετά μια προς μια και σε όλους τους τομείς, από υδροηλεκτρικά και φωτοβολταικά, μέχρι άλλες τεχνολογίες ΑΠΕ, αναζητώντας ευκαιρίες είτε συμμετοχής σε διαγωνισμούς, όπως στην περίπτωση του Cebren, είτε εξαγορών. Στίγμα των εξωστρεφών προθέσεων της επιχείρησης έδωσε την περασμένη Πέμπτη, ο Γιώργος Στάσσης, που μιλώντας σε εκδήλωση του Bloomberg, περιέγραψε μια ΔΕΗ, η οποία το 2030 θα είναι μια μοντέρνα επιχείρηση, leader στην αγορά της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Και επειδή για να γίνει κανείς ηγέτης στην ΝΑ Ευρώπη, δεν αρκεί μόνο η ενδυνάμωσή του στην εθνική αγορά, παρά απαιτούνται σημαντικές επενδυτικές κινήσεις εκτός συνόρων, προφανώς και η ΔΕΗ μελετά ήδη βήματα προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το που θα στοχεύσει και το πότε δεν είναι ανακοινώσιμα, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι η διοίκηση είναι αποφασισμένη κάποια στιγμή να «βγάλει» την επιχείρηση εκτός συνόρων.
Τα πράγματα φυσικά δεν είναι καθόλου απλά, όπως δείχνει και το «κονταροχτύπημα» δέκα σχημάτων με μεγάλα ονόματα για το υδροηλεκτρικό στην γείτονα χώρα. Ανάμεσά τους η γαλλική ΕDF, κοινοπραξίες από Τουρκία, Ισπανία και Αυστρία (Verbund) και φυσικά δύο κινεζικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η γνωστή μας Power Construction Corporation of China.
H υδροηλεκτρική μονάδα Cebren για την οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια διεξήχθησαν συνολικά δέκα διαγωνισμοί - όλοι άκαρποι- σχεδιάζεται να υλοποιηθεί στη βάση σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Η κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού της Βόρειας Μακεδονίας ESM θα είναι ο δημόσιος partner στο έργο, η επενδυτική αξία του οποίου αναμένεται να ανέλθει τουλάχιστον στα 500-600 εκατομμύρια ευρώ. Η μονάδα θα έχει εγκατεστημένη ισχύ 333-458 MW και στόχο για ετήσια παραγωγή 1.000-1.200 GWh ηλεκτρικής ενέργειας. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθός του έργου, αλλά και το προφανές, δηλαδή ότι μέρος της παραγόμενης ενέργειας θα εξάγεται, η ESM, παράγει συνολικά περίπου 4.000 GWh ετησίως.
Μετρά 18 χρόνια άκαρπων προσπαθειών
Τελευταία φορά που η ΔΕΗ δοκίμασε να βγει στα Βαλκάνια ήταν το 2018 όταν εξαγόρασε την εταιρεία προμήθειας EDS, εταιρεία ιδιοκτησίας του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ζάεφ, Κότσο Ανγκιούσεφ, κίνηση που είχε συζητηθεί αρκετά και στις δύο χώρες. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 2016, πάντα επί της προηγούμενης διακυβέρνησης, είχε «ποντάρει» σε έξοδο στα Βαλκάνια, με partner την κινεζική εταιρεία CMEC, βάζοντας πρώτη στη σειρά την Αλβανία, ενώ επρόκειτο να ακολουθήσουν Σκόπια (τότε είχαν ακόμη αυτή την ονομασία) και Κόσοβο. Την εποχή εκείνη η διοίκηση Παναγιωτάκη είχε υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με τους κινέζους για την κατασκευή της Μελίτη ΙΙ, project το οποίο έμεινε για πάντα στα χαρτιά.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι μέχρι σήμερα το Βαλκάνια δεν της «πάνε» της ΔΕΗ.
- Η πρώτη απόπειρα έγινε το 2003 και με εφαλτήριο τη Ρουμανία, όταν και συμμετείχε στον διαγωνισμό ιδιωτικοποίησης των εταιρειών διανομής ηλεκτρικού ρεύματος Electrica Banat και Electrica Dabrogea. Αν και πέρασε στη β'' φάση, τελικά έχασε από την πανίσχυρη ιταλική Enel.
- Το 2005 έδειξε ενδιαφέρον για τον λιγνιτικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής Bobov Dol, στη Βουλγαρία, όπου, αν και κατέθεσε πολλαπλάσια προσφορά από το δεύτερο στον διαγωνισμό και παρότι διαπραγματεύτηκε επί έναν χρόνο με τη βουλγαρική κυβέρνηση, τελικά έχασε και πάλι. Η ΔΕΗ προσέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε, ωστόσο το σχέδιο δεν προχώρησε.
- Το 2007 έκανε προσπάθεια να επεκταθεί στα Σκόπια, διεκδικώντας την εξαγορά του σταθμού TEC Negotino, σε κοινοπραξία με το αμερικανικό Fund ContourGlobal. Έδωσε και πάλι τη μεγαλύτερη προσφορά, αλλά έχασε από τη Hatch&Matt MacDonald.
- Το 2009, η ΔΕΗ και η Golden Energy του ομίλου Ρέστη επεδίωξαν να εξαγοράσουν την ηλεκτρική εταιρία EPCG του Μαυροβουνίου. Κατέθεσαν και πάλι την υψηλότερη προσφορά, αλλά έχασαν από την ιταλική A2A.
- Επίσης το 2009, η ΔΕΗ από κοινού με την RWE καταθέσαν πρόταση στην αλβανική κυβέρνηση για την κατασκευή λιθανθρακικής μονάδας ισχύος 800 MW στο Δυρράχιο της Αλβανίας. Απέναντι τους είχαν έναν ισχυρό ανταγωνιστή την ιταλική Enel. Ούτε όμως τότε «βγήκε» στην ΔΕΗ.
energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου