Οικονομική “αιμορραγία” λόγω ρύπων – 1,5 εκ. ευρώ την ημέρα κοστίζει η αγορά δικαιωμάτων εκπομπής για τους λιγνίτες – Πάνω από τα 42 ευρώ ο τόνος οι τιμές

 

Ραγδαία είναι η άνοδος των τιμών των δικαιωμάτων εκπομπής CO2 τα οποία τις τελευταίες ημέρες έχουν σπάσει το φράγμα των 40 ευρώ/ τόνος και χθες έκλεισαν στην τιμή των 42,28 ευρώ/ τόνος. Σημειώνεται ότι από τον περασμένο Οκτώβριο όταν και τα δικαιώματα CO2 βρίσκονταν στα επίπεδα των 23 ευρώ/τόνος έχει καταγραφεί ένα ανοδικό ράλι άνω του 80% που έχει οδηγήσει τις

τιμές σε ιστορικά υψηλά. 

Τι σημαίνει όμως το ράλι των δικαιωμάτων για την εγχώρια αγορά και τη ΔΕΗ; Σύμφωνα με στοιχεία της αγοράς, από την έναρξη του target model τον περασμένο Νοέμβριο μέχρι και τα μέσα Μαρτίου, η ΔΕΗ έχει δαπανήσει για αγορές δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα ένα συνολικό ποσό μαμούθ της τάξης των 152 εκατ. ευρώ προκειμένου να καλύψει τη λειτουργία των λιγνιτικών της μονάδων. 

Πλέον με το ύψος των δικαιωμάτων εκπομπής να βρίσκεται σε ιστορικό υψηλό και με τις προβλέψεις της αγοράς να κάνουν λόγο για περαιτέρω άνοδο, η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 100 ευρώ/ τόνος, η ημερήσια δαπάνη για δικαιώματα υπολογίζεται στο 1,4 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, εφόσον επαληθευτούν οι εκτιμήσεις για περαιτέρω άνοδο του κόστους των δικαιωμάτων CO2. 

Αυτή η εκτίναξη των δικαιωμάτων εκπομπής, σύμφωνα πάντα με υπολογισμούς της αγοράς, έχει οδηγήσει σε εκτίναξη του κόστους  της λιγνιτικής μεγαβατώρας, το οποίο έχει ξεπεράσει  τα 100 ευρώ, στα 130 ευρώ/μεγαβατώρα. 

Το ενδιαφέρον ως προς τη λειτουργία της ελληνικής αγοράς είναι ότι παρά το γεγονός ότι οι λιγνίτες εντάσσονται στην αγορά, το υψηλό κόστος τους δεν αποτυπώνεται στις τιμές. Έτσι δημιουργείται το παράδοξο φαινόμενο ενώ οι εξαγωγές κοστίζουν στο ελληνικό σύστημα πάνω από 120 ευρώ/μεγαβατώρα, στην πράξη τιμολογούνται έως και στο ένα τρίτο του πραγματικού κόστους λίγο πάνω από τα 40 ευρώ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιδοτούνται οι traders οι οποίοι αξιοποιούν τις χαμηλές τιμές στην ελληνική αγορά προκειμένου να αποκομίσουν υψηλά κέρδη από τις εξαγωγές σε αγορές με υψηλότερες τιμές. 

Αξίζει να σημειωθεί τέλος ότι σύμφωνα με την αιτιολόγηση του Διαχειριστή, οι λιγνιτικές μονάδες δεν εντάσσονται στο σύστημα για λόγους επάρκειας, επειδή είναι απαραίτητοι, αλλά εξαιτίας τεχνικών αδυναμιών του συστήματος

 Χρήστος Στεφάνου

 energypress.gr