Το παρ’ ολίγον φιάσκο του ΑΔΜΗΕ, ο συμβιβασμός με τις τράπεζες, και ο ρόλος της κυβέρνησης

Του Γιώργου Φιντικάκη

Σε συμβιβαστική λύση που ικανοποιεί τους πάντες φαίνεται ότι έχουν καταλήξει οι εμπλεκόμενες πλευρές, δηλαδή κυβέρνηση, τράπεζες και ΔΕΗ για την μερική ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και το παρ’ ολίγον φιάσκο γύρω από την υπόθεση.

Δίχως ακόμη να έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο, οι πληροφορίες μιλούν για ένα πακέτο προτάσεων που φαίνεται να αίρει τις αμφιβολίες των τραπεζών, αλλά και να ικανοποιεί μερικώς και την ΔΕΗ. Εν προκειμένω οι τρεις αυτές λύσεις που σύμφωνα με πηγές της ΔΕΗ θα ισχύσουν ταυτόχρονα, αφορούν :

Την εκχώρηση προς τις τράπεζες, συμβάσεων της ΔΕΗ που θα δημιουργήσουν μελλοντικές χρηματοροές.

Την μεταφορά δανείων της ΔΕΗ στην νέα Εταιρεία Συμμετοχών του ΑΔΜΗΕ, (όπου και μεταβιβάζεται το 51% του ΑΔΜΗΕ).

Την επιτάχυνση αποπληρωμής των οφειλών του Δημοσίου προς την ΔΕΗ (πάνω από 200 εκατ. ευρώ), προκειμένου με τη σειρά της η εταιρεία να προχωρήσει σε αποπληρωμή δανείων της προς τις τράπεζες.

Αν και πηγές της ΔΕΗ εκτιμούσαν ότι τα παραπάνω θα άρουν το τραπεζικό μπλόκο, τα πάντα θα κριθούν μέσα στα επόμενα 24ωρα μέχρι και την επαναληπτική γενική συνέλευση της επιχείρησης, την προσεχή Τρίτη, οπότε και αναμένεται να εγκριθεί η απόσχιση του ΑΔΜΗΕ από την μητρική του εταιρεία. Εφόσον η προτεινόμενη λύση ικανοποιεί τις τράπεζες, τότε και οι μέτοχοι της ΔΕΗ, εν προκειμένω το ΤΑΙΠΕΔ, θα την εγκρίνουν στην γενική συνέλευση της Τρίτης, οπότε και η διαδικασία θα προχωρήσει κανονικά.

Σε κάθε περίπτωση, η εμπλοκή με τον ΑΔΜΗΕ στο παρά πέντε της ολοκλήρωσης της απόσχισης του από την ΔΕΗ, ανέδειξε το πόσο περίπλοκο ήταν εξ αρχής το εγχείρημα που επελέγη από τον πρώην υπουργό Ενέργειας Π. Σκουρλέτη. Το γεγονός της επιστολής των τραπεζών, και οι ενστάσεις τους ότι η διάθεση του 51% του ΑΔΜΗΕ στο Δημόσιο (δίχως αντίτιμο για τη ΔΕΗ) πλήττει σοβαρά τα συμφέροντά τους, επιβεβαίωσε την κριτική που είχαν ασκήσει πολλοί κατά τους προηγούμενους μήνες ότι ανά πάσα στιγμή ελλόχευαν κίνδυνοι κωλύματος σε διάφορα σημεία της ιδιαίτερα περίπλοκης διαδικασίας. Κίνδυνοι που θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τινάξουν την υπόθεση στον αέρα. Αρκετοί επομένως επιρρίπτουν ευθύνες προς την κυβέρνηση ότι επέλεξε από την αρχή να ακολουθήσει μια ατελέσφορη διαδικασία.

Εφόσον ωστόσο, το θρίλερ πάρει τέλος, η εικόνα αυτή θα αντιστραφεί, έτσι τουλάχιστον θα παρουσιάσει το θέμα η κυβέρνηση, ενώ κάθε ένας από τους τρεις εμπλεκόμενους παίκτες, θα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος.

Μοντέλο ΑΔΜΗΕ για ΔΕΣΦΑ και εναλλακτικές λύσεις στην ενέργεια

Η μεν κυβέρνηση θα έχει να λέει ότι έφερε σε πέρας μια άκρως σύνθετη υπόθεση, επιτυγχάνοντας να διατηρήσει το 51% του ΑΔΜΗΕ υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, γεγονός που θα το χρησιμοποιήσει και ως “προηγούμενο” για να επιχειρήσει το ίδιο ακριβώς εγχείρημα και με τον ΔΕΣΦΑ. Ταυτόχρονα θα έχει να αντιπαραβάλλει στη συζήτηση με τους δανειστές την υπόθεση ΑΔΜΗΕ, και ενδεχομένως να την χρησιμοποιήσει ως επιχειρήμα στην προσπάθειά της να παγώσει τις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις, προτείνοντας εναλλακτικές λύσεις, όπως μεταφορά των ποσοστών τους από το ΤΑΙΠΕΔ στο υπερ Ταμείο.

Πίσω οι οφειλές του Δημοσίου

Στην περίπτωση της ΔΕΗ, τα συμφέροντά της είναι ταυτόσημα με εκείνα των τραπεζών. Όπως κι εκείνες θέλουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους για το ομολογιακό δάνειο που της έχουν δώσει (2,2 δισ ευρώ), έτσι και η ΔΕΗ δεν θέλει να εκχωρήσει το 51% του καλύτερου περιουσιακού της στοιχείου, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.

Ποιο είναι λοιπόν το αντάλλαγμα αυτό για την ΔΕΗ; Ο,τι με βάση την εξεταζόμενη λύση, η ΔΕΗ θα απαλλαγεί από μέρος των δανειακών της υποχρεώσεων, ενώ ταυτόχρονα θα επιταχυνθεί η πληρωμή από το Δημόσιο των ποσών που της χρωστάει. Εφόσον αυτό συμβεί, τα οικονομικά της θα πάρουν μια ισχυρή ένεση ρευστότητας (πάνω από 200 εκατ. ευρώ).

Έχει επίσης σημασία για την ΔΕΗ ότι η επιχειρηματολογία που διατυπώνουν οι τράπεζες στην επιστολή τους προς τον υπ. Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτο δίνει δίκιο στις αιτιάσεις της, αφού μιλά για υποτίμηση της κεφαλαιακής της αξίας και για επιπλοκές στην οικονομική της κατάσταση λόγω πιθανών εμπλοκών σχετικά με τις δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει.

Και οι τράπεζες

Οσο για τις τράπεζες, η προτεινόμενη λύση προβλέπει εκχώρηση προς αυτές συμβάσεων της ΔΕΗ που θα δημιουργήσουν μελλοντικές χρηματοροές. Δίχως να έχει ξεκαθαρίσει ποιες θα είναι οι συμβάσεις αυτές, καθίσταται προφανές ότι οι τράπεζες δεν θα βγουν χαμένες από την συμφωνία, εφόσον φυσικά επιτευχθεί. έπειτα, η παρέμβασή τους δείχνει και υπενθυμίζει προς την κυβέρνηση ότι μετά από όσα έχουν συμβεί στο τραπεζικό σύστημα (ανακεφαλαιοποίηση, κόκκινα δάνεια, κρίση διεθνώς, κλπ), οι διοικήσεις τους δεν θα δεχθούν κανείς να διακυβεύσει τα συμφέροντά τους.

Υπό αυτή την έννοια, η παρέμβασή τους στην υπόθεση ΑΔΜΗΕ, μπορεί να είναι ο προάγγελος και για τις περιπτώσεις αναδιάρθρωσης μεγάλων επιχειρήσεων με κόκκινα δάνεια που θα ξετυλιχθούν τους επόμενους μήνες. Σίγουρα στις περιπτώσεις αυτές, η κυβέρνηση, θα διεκδικήσει να έχει παρεμβατικό ρόλο για καθαρά πολιτικούς λόγους, ωστόσο δεν είναι σαφές κατά πόσο οι τράπεζες θα δεχθούν λύσεις που να παρεκκλίνουν από αμιγώς οικονομικά ορθολογικές λύσεις.