Του Γιώργου Φιντικάκη
Αντίστροφα μετρά από χθες ο χρόνος, οπότε και έκλεισε η συμφωνία κυβέρνησης-θεσμών για τους λιγνίτες, προκειμένου να πάρει απάντηση το ερώτημα ποιοί, και υπό ποιούς όρους θα εκδηλώσουν πραγματικά ενδιαφέρον για τις μονάδες της ΔΕΗ ή θα υποχρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να παραβιάσει κι άλλες κόκκινες γραμμές.
Η συμφωνία που ανακοίνωσε αργά χθες το βράδυ ο κ. Γ. Σταθάκης
για την πώληση των μονάδων Μελίτη 1, Μεγαλόπολη 3,4, και άδεια για κατασκευή δεύτερης μονάδας στη Μελίτη, δεν είναι παρά η αρχή ενός δρόμου που ξεκινά την επόμενη εβδομάδα με τη διενέργεια του market test. Από το αποτέλεσμα του market test, που θα τεστάρει και το επενδυτικό ενδιαφέρον, θα φανεί τι είδους συνέχεια θα έχει ο δρόμος.
Στην πρώτη σειρά του ενδιαφέροντος λέγεται εδώ και καιρό ότι βρίσκονται Κινεζικές εταιρείες, ακολουθούμενες από κάποιους ενεργειακούς παίκτες της Ανατολικής Ευρώπης και τρίτων χωρών. Δυτικοευρωπαικές ωστόσο εταιρείες, θα προκαλέσουν μεγάλη έκπληξη εφόσον εμφανισθούν καθώς βρίσκονται σε φάση αποεπένδυσης από τον άνθρακα. Αντίστοιχος προβληματισμός επικρατεί και ανάμεσα στις ελληνικές εταιρείες.
Τυχόν ισχυρή ανταπόκριση, θα οδηγήσει στο επόμενο βήμα, την σύνθετη διαδικασία απόσχισης των μονάδων από τον κορμό της ΔΕΗ, με απότερη κατάληξη τον Ιούνιο του 2018, οπότε και προγραμματίζεται ο σχετικός διαγωνιμός, όπως επανέλαβε χθες ο κ. Σταθάκης.
Αν πάλι το market test αποτύχει, θα φέρει λογικά πιο κοντά την απόφαση να μπουν στο τραπέζι και τα υδροηλεκτρικά της ΔΕΗ, βασικό στόχο όσων δραστηριοποιούνται στην αγορά, και σενάριο που κυβέρνηση, ΔΕΗ, και συνδικαλιστές απεύχονται.
Οπως και να έχει, βρισκόμαστε στην αρχή μιας διαδικασίας, που είτε έτσι, είτε αλλιώς θα τραβήξει σε μάκρος, και στην μία περίπτωση (επιτυχία του market test) θα έχει ολοκληρωθεί στα τέλη του 2018, ενώ στην άλλη (αποτυχία), οποιαδήποτε χρονική πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.
Τόσο στην μία, όσο και στην άλλη περίπτωση, η πώληση των μονάδων της ΔΕΗ είναι εξαιρετικά σύνθετη. Απαιτείται η απόσχιση των περιουσιακών αυτών στοιχείων από τον σημερινό κορμό της επιχείρησης, η έγκριση από διοικητικά συμβούλια της ΔΕΗ και γενικές συνελεύσεις του μετόχου, δηλαδή διαδικασίες δύσκολες, που θα "πολεμηθούν" από την ΓΕΝΟΠ με απεργίες, και καταλήψεις.
Τα πάντα φυσικά θα κριθούν από το τίμημα, όπως είπε πρόσφατα και ο πρόεδρος της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης. Ακόμη και αν προβλεφθεί ένα κατώτατο τίμημα, το ερώτημα είναι πόσο αποτιμάται για παράδειγμα μια μονάδα όπως π.χ. η Μεγαλόπολη 4, με διάρκεια ζωής 14 ετών (ως το 2030-2032), και τι τιμή θα έχουν έως τότε τα δικαιώματα ρύπων.
Στο υπουργείο Ενέργειας, όσο και στη διοίκηση της ΔΕΗ γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο και να επιθυμεί ένας επενδυτής να αποκτήσει λιγνιτικές μονάδες και ορυχεία για να μπει στην ελληνική αγορά και να ελέγχει ο ίδιος το κόστος του ρεύματος που πουλάει, άλλο τόσο δεν είναι διατεθειμένος να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Η ευρωπαϊκή πολιτική για την κλιματική αλλαγή έχει καταστήσει τα στερεά καύσιμα επένδυση ασύμφορη. Σήμερα το κόστος παραγωγής για ένα λιγνιτικό εργοστάσιο της ΔΕΗ υπολογίζεται σε 50-60 ευρώ η μεγαβατώρα, αλλά το 2030 αναμένεται να έχει εκτιναχθεί κοντά στα 100 ευρώ, λόγω ακριβώς της αναμενόμενης μεγάλης αύξησης στις τιμές των δικαιωμάτων ρύπων.
Με άλλα λόγια, δεν συμφέρει κανέναν σήμερα η αγορά λιγνιτικού εργοστασίου και ορυχείου, παρά μόνο εάν το τίμημα είναι χαμηλό. Και το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούν να κάνουν αποδεκτό ένα χαμηλό τίμημα, τόσο το Δ.Σ. της ΔΕΗ, το οποίο λογοδοτεί στους ιδιώτες μετόχους της επιχείρησης, όσο και οι τράπεζες, οι οποίες θα δουν τα περιουσιακά της στοιχεία να μειώνονται εκ νέου, μετά την απόσχιση του ΑΔΜΗΕ.
Σημαντικό επίσης αγκάθι θεωρούνται τα εργασιακά. Δίχως να δώσει λεπτομέρειες, ο κ. Σταθάκης περιορίστηκε να επαναλάβει και χθες ότι θα διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας (1.300) όσων απασχολούνται στις προς πώληση μονάδες. Λέγεται ωστόσο ότι η κυβέρνηση προωθεί το καθεστώς που προέβλεπε ο καταργημένος νόμος της "Μικρής ΔΕΗ", δηλαδή, την υποχρέωση του αγοραστή να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας για 5 τουλάχιστον χρόνια.
Το σκεπτικό της είναι απλό. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, δηλαδή στο σενάριο που βρίσκονται αγοραστές και πωλούνται οι μονάδες, δεδομένου ότι ο διαγωνισμός θα προκηρυχθεί Ιούνιο του 2018, η πλήρης μεταβίβασή τους δεν πρόκειται να έχει ολοκληρωθεί πριν τα τέλη του 2018. Με πενταετή εξασφάλιση των θέσεων εργασίας, φτάνουμε ως το 2023, δηλαδή ένα περίπου χρόνο πριν τη λήξη λειτουργίας των μονάδων της Μεγαλόπολης, καθώς περίπου τότε υπολογίζεται ότι θα έχει εξαντληθεί και το κοίτασμα. Συνεπώς, με τη ρύθμιση εκτιμά ο Γιώργος Σταθάκης, ότι αμβλύνεται σε μεγάλο βαθμό η αβεβαιότητα των 1.100 εργαζομένων της Μεγαλόπολης, όπου και το μεγάλο πρόβλημα.
Τα πάντα ωστόσο θα εξαρτηθούν από το market test, και το τι θα ζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Αν για παράδειγμα οι Κινέζοι, που φαίνεται ότι είναι και οι βασικοί ενδιαφερόμενοι, δεν δεχθούν τον όρο των 5 ετών, προφανώς και η κυβέρνηση θα ξανασυζήτησει τα εργασιακά.
www.liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου