Του Γιώργου Φιντικάκη
Δεν έχουν περάσει παρά μερικοί μόνο μήνες από τότε που οι δανειστές απαιτούσαν από την κυβέρνηση να απεντάξει από το προς πώληση «καλάθι» των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, το Αμύνταιο στη Φλώρινα, με το σκεπτικό ότι πρόκειται για δύο μονάδες… σβηστές.
Αμφότερες σε καθεστώς περιορισμένων ωρών λειτουργίας, με
καταληκτική ημερομηνία απόσυρσης το 2019, και δίχως κεφάλαια για περιβαλλοντική αναβάθμιση, αντικαταστάθηκαν στο «καλάθι» από τη Μεγαλόπολη, καθώς οι Βρυξέλλες έκριναν ότι δεν πρόκειται να προσελκύσουν επενδυτές.
Τελικά η κίνηση αποδεικνύεται μάλλον συμφέρουσα για τη ΔΕΗ. Από «σαπάκι» το Αμύνταιο μετατράπηκε μέσα σε μερικούς μήνες σε «πολύφερνη νύφη», με την έννοια ότι συγκεντρώνει γύρω του προτάσεις από μνηστήρες, με τελευταία αυτήν που υπέβαλε στη ΔΕΗ η Μυτιληναίος.
Στηρίζεται στην πλήρη ανάληψη του κόστους αναβάθμισης του σταθμού, ύψους 110 εκατ. ευρώ, προκειμένου να παραταθεί ως το 2030 η διάρκεια ζωής του, έναντι σύναψης ενός 12ετούς διμερούς συμβολαίου τροφοδοσίας με ρεύμα της «Αλουμίνιον», καθώς και όσων ενεργοβόρων βιομηχανιών επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα.
Η πρόταση της Μυτιληναίος μιλά για απορρόφηση 300-400 MW από τα 600 MW ονομαστικής ισχύος του Αμυνταίου, ωστόσο η ακριβής ποσότητα της ισχύος θα εξαρτηθεί από τη συμμετοχή στο project και άλλων βιομηχανιών. Τελικά μπορεί να προταθεί «κλείδωμα» ακόμη μεγαλύτερης ισχύος, εφόσον επαληθευτούν οι πληροφορίες που φέρουν τη Μυτιληναίος να έχει έρθει σε συνεννόηση με μεγάλες ενεργοβόρες βιομηχανίες. Κάθε μεγάλη άλλωστε βιομηχανία της χώρας θέλει να εξασφαλίσει προβλέψιμο και ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, προκειμένου να είναι βιώσιμη.
Κινήσεις σαν κι αυτές σχετίζονται προφανώς με το κάλεσμα που είχε απευθύνει το Δεκέμβριο ο επικεφαλής της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης προς τη βιομηχανία να εκμεταλλευθεί τις γενικότερες εξελίξεις γύρω από το λιγνίτη, και να «κλειδώσει» σε βάθος χρόνου χαμηλότερο ενεργειακό κόστος.
Η πρόταση Μυτιληναίου έρχεται σε μια στιγμή όπου η κυβέρνηση διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες την παράταση ζωής του Αμυνταίου, και την αύξηση των ωρών λειτουργίας του, από τις 17.000 σήμερα, στις 32.000. Εφόσον εγκριθεί το ελληνικό αίτημα, τότε ο ΑΗΣ Αμυνταίου αντί να κλείσει το 2019, θα κλείσει το 2022. Αν αναβαθμισθεί και περιβαλλοντικά, τότε θα παραμείνει ζωντανός ως το 2030.
Ποιοί κερδίζουν από την πρόταση ; Προφανώς η Μυτιληναίος που εξασφαλίζει ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο σε ευνοική τιμή για την «Αλουμίνιον» ως το 2030, και φυσικά η ΔΕΗ, καταρχήν γιατί αναβαθμίζει τις μονάδες της δίχως να εκταμιεύσει κεφάλαια, και τις διατηρεί στην ιδιοκτησία της, ανανεώνοντας το γηρασμένο της χαρτοφυλάκιο. Στα τέλη του 2018, και εφόσον έχει στο μεταξύ καταφέρει να πουλήσει τις μονάδες της Μεγαλόπολης και της Μελίτη, η ΔΕΗ θα έχει απομείνει με δύο το πολύ σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες. Την υπό κατασκευή σήμερα Πτολεμαίδα V και το Αμύνταιο, που όντας αναβαθμισμένο θα μπορεί να διεκδικήσει αποδεικτικά διαθεσιμότητας ισχύος.
Επειτα, ένα πιο σύγχρονο Αμύνταιο ανεβάζει την αξία της περιουσιακής της βάσης, κατ΄ επέκταση και την αξία του ποσοστού 17% των μετοχών της, όταν και εφόσον έρθει η ώρα, αυτό όταν βγει σε διαγωνισμό. Διαφορετικά, αν δεν καταφέρει να βρει επενδυτή για το Αμύνταιο, και άρα να το κρατήσει εν ζωή, η ΔΕΗ θα πρέπει να αντιμετωπίσει την απώλεια περίπου χιλίων θέσεων εργασίας σε μονάδες και ορυχείο, όπως και το πρόβλημα που δημιουργείται με την τηλεθέρμανση των τοπικών κοινωνιών στη Δ. Μακεδονία.
Επίσημες αντιδράσεις από τη ΔΕΗ δεν έχουν προς το παρόν υπάρξει ως προς την πρόταση της Μυτιληναίος. Ο τελευταίος την έχει σύμφωνα με πληροφορίες καλέσει να απαντήσει ως τα τέλη Φεβρουαρίου.
Σημειωτέον πάντως ότι πρόταση στη ΔΕΗ για το Αμύνταιο έχει υποβάλει εδώ και καιρό και το σχήμα του ομίλου Κοπελούζου με την κινεζική Shenhua. Σε μια διαφορετική προσέγγιση από εκείνη της Μυτιληναίος, το ελληνο-κινεζικό σχέδιο αφορά την περιβαλλοντική αναβάθμιση του ισχύος 600 MW λιγνιτικού σταθμού, έναντι εισόδου του με μετοχικό ποσοστό σε αυτόν, προκειμένου το σχήμα να πουλά το παραγόμενο ρεύμα στο σύστημα. Ούτε στη πρόταση των Κοπελούζου-Shenhua έχει απαντήσει ακόμη η ΔΕΗ.
Η τύχη του Αμυνταίου μοιάζει προδιαγεγραμμένη. Μπροστά στο αργά ή γρήγορα βέβαιο κλείσιμο, και επειδή δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια, η διοίκηση της ΔΕΗ θεωρείται βέβαιο ότι θα έρθει σε συμφωνία με κάποιον επενδυτή που θα αναλάβει το κόστος της επένδυσης.
Κοινός παρονομαστής κινήσεων σαν αυτές, όπως επίσης της πώλησης του ΑΔΜΗΕ, της επικείμενης πώλησης των τριών (συν μιας άδειας) λιγνιτικών μονάδων, ακόμη και αν οι τελευταίες επιβλήθηκαν από τους δανειστές, όπως και η κάλυψη από το υπερπλεόνασμα των απαιτήσεων για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, είναι η βιωσιμότητα της επιχείρησης.
Τα 622 εκατ. ευρώ που εισέπραξε η ΔΕΗ από την πώληση του ΑΔΜΗΕ, τα 360 εκατ. ευρώ που πήρε για τις παλιές ΥΚΩ, όπως και αυτά που θα εισπράξει από τη διάθεση των λιγνιτικών της μονάδων, μαζί με την πιθανή αναβάθμιση του Αμυνταίου, είναι όλα προσωρινές ανάσες ρευστότητας.
Συμβάλλουν στο να κερδίσει χρόνο η ΔΕΗ μέχρι να καταφέρει να μαζέψει τους ανεξόφλητους λογαριασμούς, τα κόστη και τις δαπάνες της, προκειμένου να αποφευχθεί όσο αυτό είναι δυνατόν, ο κίνδυνος ενός ατυχήματος. Ολοι το απεύχονται, οι πάντες δημοσίως το ξορκίζουν, κανείς όμως δεν μπορεί να το αποκλείσει.
http://www.liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου