Η ΔΕΗ, οι λιγνίτες της, η ΕΕ, οι ενδιαφερόμενοι και σε αναμονή της τελικής κατάληξης

ΔΕΗ – Λιγνίτες Ι:

Δεν είναι αδικαιολόγητο το ενδιαφέρον των βιομηχανικών παραγωγών για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ καθώς υπάρχει Ευρωπαϊκή οδηγία που απαλλάσσει τους συγκεκριμένους παραγωγούς από την υποχρέωση της καταβολής μέρους τους κόστους των δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του
άνθρακα.

• Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι για το 2018 οι βιομηχανικοί παραγωγοί θα μπορούν να εισπράττουν πίσω το 80% των εξόδων για τις αγορές δικαιωμάτων εκπομπών ενώ το 2019 και 2020 το ποσοστό πέφτει στο 75%.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει διευκρινίσει πόσο θα είναι το ποσοστό που θα επιστρέφει μετά το 2020 ωστόσο οι εκτιμήσεις της Αγοράς κινούνται στα επίπεδα του 60% και η διάρκεια των μέτρων δεν θα ήταν μικρότερη από το 2030.

• Αν τελείωνε εδώ η συζήτηση για το όφελος της εξοικονόμησης του κόστους των δικαιωμάτων θα ήταν προφανές ότι για τους βιομηχανικούς παραγωγούς είναι μια επένδυση που μπορεί να αφήσει ικανοποιητικό κέρδος. Υπάρχει όμως μια σημαντική τεχνική λεπτομέρεια.

ΔΕΗ – Λιγνίτες ΙΙ:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει ένα πλαφόν αποζημίωσης ανάλογα με του που παράγονται οι συγκεκριμένες εκπομπές. Για την Ελλάδα το πλαφόν αυτό βρίσκεται στο 82% και αποτελεί «το μέσο όρο του εθνικού αποτυπώματος άνθρακα». Δηλαδή  για κάθε ένα MWh που παράγεται το αποτύπωμα είναι 0,82 τόνοι.

• Που σημαίνει, ότι αν ένας επενδυτής αγοράσει μια μονάδα με 1,5 τόνο/ΜWh θα πρέπει να πληρώσει για το επιπλέον 0,68 τόνο με την προϋπόθεση βέβαια ότι ανήκει στην ομάδα των εταιριών που δικαιούνται να έχουν την σχετική έκπτωση πάνω στα δικαιώματα εκπομπών (Μεταλλουργία, Τσιμέντα, κλπ).

Αυτό όμως αφορά την επιμέρους μονάδα και όχι το σύνολο των μονάδων που σε μέσο όρο η ΔΕΗ μπορεί να έχει πολύ χαμηλότερη επιβάρυνση λόγω της ύπαρξης των υδροηλεκτρικών εργοστασίων που έχουν μηδενικές εκπομπές.

• Άρα θα είναι κρίσιμο τόσο για την διαμόρφωση του τιμήματος όσο και για την συνέχιση του ενδιαφέροντος στο β’ γύρο της διεκδίκησης των λιγνιτικών εργοστασίων το πως θα διαμορφωθεί η συμφωνία για τις εκπομπές των CΟ2, ειδικά σε μια περίοδο που οι τιμές τους είναι σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.

Αν η συμφωνία πώλησης γίνει με την μέση τιμή των μονάδων της ΔΕΗ υπάρχει πιθανότητα το ενδιαφέρον να συνεχιστεί. Αν όχι, τότε μάλλον το ενδιαφέρον θα είναι πολύ περιορισμένο δεδομένου του ότι τόσο η Μελίτη όσο και η Μεγαλόπολη έχουν αισθητά υψηλό αποτύπωμα άνθρακα ανά MWh.

ΔΕΗ – Λιγνίτες ΙΙΙ:

Η υπόθεση της πώλησης των μονάδων θα μπορούσε να θεωρηθεί η μητέρα των μαχών. Με τις διευθετήσεις των χρωστούμενων και τις προκαταβολές του 2018 από το Δημόσιο η χρονιά σώθηκε από πλευράς ρευστότητας και οι τράπεζες έβαλαν πλάτη για τα ληξιπρόθεσμα δάνεια του 2019.

• Η κερδοφορία όπως έδειξε το α’ τρίμηνο παραμένει οριακή θα χρειαστεί πολύ δουλειά ο ισολογισμός για να ισοσκελιστεί η κατάσταση των αποτελεσμάτων χρήσης καθώς με το «καλημέρα» κάτω από την γραμμή των λειτουργικών κερδών περιμένουν 600 εκατ. ευρώ αποσβέσεων και περίπου 160 εκατ. ευρώ τόκων.

Η πώληση των λιγνιτικών εργοστασίων αν γίνει σε τιμές βιβλίου θα αποφέρει περί τα 657 εκατ. ευρώ (301 εκατ. ευρώ για την Μελίτη και 356 εκατ. ευρώ για την Μεγαλόπολη) χωρίς την προσθήκη δανεισμού όπως έγινε στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ.

• Όπως και να έχει το τίμημα θα επαναπροσδιορίσει την αξία –τουλάχιστον- των λιγνιτικών μονάδων καθώς η ΔΕΗ διαπραγματεύεται στο 10% της καθαρής της θέσης και οτιδήποτε παραπάνω μπορεί να αποτελέσει λόγο επαναξιολόγησης της ενσώματης καθαρής θέσης όλου του ομίλου.

Μ.Χ.

www.mikrometoxos.gr