Πρόκειται για καθαρά πολιτική και όχι επιχειρηματική επιλογή. Σύμφωνα με την πάγια επιχειρηματική πρακτική καταρτίζεται πρώτα το επιχειρηματικό σχέδιο, κοστολογείται η υλοποίησή του και μάλιστα οι ανάγκες σε ρευστότητα στον χρόνο και κατόπιν εξετάζονται οι εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε κατά τα φαινόμενα το αντίθετο: παρουσιάστηκε στο Δ.Σ. της ΔΕΗ κάποιο επιχειρηματικό σχέδιο με
ταυτόχρονη εισήγηση για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους που συμπτωματικά (;), σε συνδυασμό με την υφιστάμενη κεφαλαιοποίηση, συνεπάγεται τον περιορισμό της συμμετοχής του Δημοσίου στο 34% περίπου.Αυτό σημαίνει ότι ο σκοπός δεν ήταν το επιχειρηματικό σχέδιο και η υλοποίησή του, αλλά ακριβώς η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, προφανώς μετά από κυβερνητική εντολή. Από την άποψη της διαδικασίας θα έλεγα ότι πρόκειται για παρωδία εταιρικής διακυβέρνησης.
Ως πολιτική, λοιπόν, απόφαση, με σκοπό ακριβώς τη μείωση της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στη ΔΕΗ, πρέπει να κριθεί.
Η απόφαση αυτή λαμβάνεται μεσούσης της πανδημίας και της συνεπαγόμενης οικονομικής κρίσης. Σε αυτά προστέθηκε και η αλματώδης αύξηση των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας, πράγμα που δημιούργησε ένα μείγμα εκρηκτικό. Για την αντιμετώπισή του ο ρόλος του κράτους καθίσταται όλο και κρισιμότερος. Η απώλεια από το Δημόσιο της πλειοψηφίας της ΔΕΗ κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η Πολιτεία στερείται έστω μερικώς από ένα σημαντικό, αναντικατάστατο μέσο παρέμβασης.
Η ΔΕΗ μετατρέπεται σε καθαρή κερδοσκοπική επιχείρηση απεμπολώντας τον κοινωνικό της ρόλο. Προβλέπω ότι σταδιακά θα αλλάξει η σύνθεση των μετόχων της. Από κεφάλαια με μακροπρόθεσμο ορίζοντα θα επενδύουν κεφάλαια που αναζητούν το εύκολο και γρήγορο κέρδος. Αυτό θα επηρεάσει αναπόφευκτα τις αποφάσεις.
Σε ό,τι αφορά την όλη μεθόδευση πρόκειται για απόφαση στρατηγικής σημασίας εθνικών διαστάσεων, η οποία λαμβάνεται ερήμην της κοινωνίας, αιφνιδιαστικά, χωρίς τον παραμικρό διάλογο και διαβούλευση. Ανάλογη ήταν η εξαγγελία του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2019 για τερματισμό της λιγνιτικής παραγωγής ενάμιση μήνα μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, στις οποίες δεν έκανε καμία αναφορά.
Πρόκειται, ας μου επιτραπεί η έκφραση, για “πολιτικό τσαμπουκά”, ο οποίος αρέσει σε ορισμένους παράγοντες νεοφιλελεύθερης αντίληψης που θεωρούν θετικό ό,τι είναι αντίθετο με το λαϊκό αίσθημα, αλλά που θέτει ευθέως ζήτημα δημοκρατίας για τη χώρα.
Του Μανόλη Παναγιωτάκη*
* O Μανόλης Παναγιωτάκης είναι πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ΔΕΗ
www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου