Οι σοκαριστικές αυξήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου έχουν την αιτία τους σε εξωγενείς παράγοντες. Καταρχάς, επιβαρύνονται από την μεγάλη αύξηση των διεθνών τιμών φυσικού αερίου που οφείλεται σε μία σειρά από αγοραία και γεωπολιτικά αίτια: η πανδημία έριξε στο ναδίρ τις επενδύσεις στην ανάπτυξη κοιτασμάτων και αγωγών τα τελευταία
χρόνια με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν επαρκή αποθέματα φυσικού αερίου στην Ευρώπη αλλά να έχουν μειωθεί σημαντικά σε απόλυτα νούμερα και οι εισαγωγές ποσοτήτων φυσικού αερίου από τον βασικότερο εξαγωγέα προς την Γηραιά Ήπειρο, δηλαδή τη Ρωσία.Παράλληλα, φυσικό αέριο και ρεύμα επιβαρύνονται με το κόστος των ρύπων, το οποίο έχει φτάσει σχεδόν σε διπλάσια επίπεδα σε σχέση με πέρσι - συγκεκριμένα στα 60 δολάρια ανά τόνο CO2.
Στο εσωτερικό, υπάρχει και η παράμετρος "περιορισμός στην χρήση του εγχωρίως παραγόμενου λιγνίτη" για λόγους περιβαλλοντικούς. Εδώ βέβαια υπάρχει το γνωστό debate για το αν ο λιγνίτης με τα δικαιώματα ρύπων σε τέτοια επίπεδα έρχεται τελικά φθηνότερα από τις ΑΠΕ και τα φωτοβολταϊκά στην τσέπη του καταναλωτή.
Ωστόσο, μήπως μπορούσαμε να είμαστε καλύτερα οχυρωμένοι; Το παράδειγμα γειτονικών χωρών που μοιάζουν σε πολλά με την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό και, συγκεκριμένα, ας δούμε το Ισραήλ: με μεθοδικότητα και επιμονή, η χώρα έχει σε παραγωγή δύο εγχώρια θαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου (Λεβιάθαν και Ταμάρ) και ετοιμάζεται τού χρόνου να θέσει και ένα τρίτο (Καρίς).
Πρόκειται για κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν μεταξύ του 2009 και του 2013, η χώρα δεν καθυστέρησε στην ανάπτυξή τους και το αποτέλεσμα: σήμερα που εμείς πληρώνουμε το φυσικό αέριο στα 12 με 13 δολάρια ανά mmbtu για να παράξουμε ηλεκτρικό ρεύμα και για να κινήσουμε τα εργοστάσιά μας, στο Ισραήλ έχουν κλειδώσει τιμές στο 1/3, μόλις στα 4 δολάρια!
Στην Αίγυπτο, που βέβαια έχει ακόμη μεγαλύτερη παράδοση, πληρώνουν ακόμη φθηνότερα την παραγωγή ηλεκτρισμού, ενώ εσχάτως και στην Κύπρο έχει ξεκινήσει η συζήτηση ώστε να αξιοποιηθεί και για εγχώριες ανάγκες το (ως τώρα προοριζόμενο για εξαγωγή) κοίτασμα φυσικού αερίου "Αφροδίτη", καθώς η εγχώρια παραγωγή αναγνωρίζεται ως η μόνη λύση για προστασία από τις διακυμάνσεις των τιμών.
Στην Κύπρο, ειρήσθω εν παρόδω, είδαν αυξήσεις σχεδόν 40% στους τελευταίους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και άρχισαν να προβληματίζονται, εμείς πάμε για άνω του 50% αυξήσεις, αλλά ...δεν έχουμε να προβληματισθούμε, αφού από το 2012, όταν και ξεκίνησε η νέα προσπάθεια έρευνας και αξιοποίησης κοιτασμάτων, δεν έχει πραγματοποιηθεί σχεδόν τίποτε πέραν από δύο σεισμικές έρευνες στα Γιάννενα και τον Πατραϊκό, με τους επενδυτές, ξένους και Έλληνες, να ρίχνουν σιγά-σιγά μαύρη πέτρα πίσω τους, αφού συνειδητοποιούν ότι στην χώρα μας προτιμούμε αποκλειστικά να εισάγουμε και όχι να παράγουμε ενέργεια - εκτός αν μιλάμε για ΑΠΕ...
Κι αν είχαμε και μια αποθήκη φυσικού αερίου ήδη να λειτουργεί, ένα project που πρωτοπροτάθηκε ακριβώς πριν 10 χρόνια κι ακόμη είναι ...στα σκαριά, μήπως δεν θα είχαμε ένα επιπλέον όπλο απέναντι στις διακυμάνσεις των τιμών; Με δυνατότητες για διοχέτευση περίπου 1 δισεκ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου σε δύο φάσεις τον χρόνο, με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσαμε να καλύπτουμε περί το 20% της ζήτησης σε ετήσια βάση σε περιόδους που οι διεθνείς τιμές "τρελαίνονται".
Το οξύμωρο είναι ότι, τώρα που δείχνει αυτό το σχέδιο να προχωρεί κάπως (απαραίτητη προϋπόθεση να μπει στα έργα κοινού ενδιαφέροντος της Κομισιόν και να επιδοτηθεί σε 35% το κόστος του, αλλιώς δεν βγαίνει σε καμία περίπτωση) θα μάς κοστίσει πολύ περισσότερο ως επένδυση ακριβώς λόγω της συγκυρίας των ανοδικών τιμών του φυσικού αερίου στη διεθνή αγορά.
Και πάλι όμως θα μπορούσαμε να πληρώσουμε φθηνότερα τουλάχιστον το φυσικό αέριο εκκίνησης της λειτουργίας της αποθήκης αν είχαμε αναπτύξει κάποια από τα κοιτάσματα που θα μπορούσαμε να είχαμε ανακαλύψει αν προωθούσαμε τις έρευνες στον ελλαδικό χώρο και δεν πηγαίναμε με απόλυτο τρόπο στην ανάπτυξη των "πράσινων" πηγών ενέργειας - όπως φαίνεται ότι πάμε ως τώρα...
του Πέτρου Αλεξανδρόπουλου
energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου